Χρόνια πολλά!

Χρόνια πολλά σε όλους, καλή χρονιά και εύχομαι να έχει ο καθένας ό,τι επιθυμεί. Αυτό για φέτος είναι το τελευταίο ποστ. Θα τα πούμε αφού γυρίσουμε πάλι με τη νέα χρονιά.

Το τραγούδι της εβδομάδας: Toumani Diabaté's Symmetric Orchestra - Tapha Niang

Το "Tapha Niang" είναι ένα από τα ωραιότερα Αφρικάνικα τραγούδια που έχω ακούσει. Ο Toumani Diabaté είναι μουσικός από το Μαλί και η μουσική του όπως θα ακούσετε έχει επιροές τόσο από την παραδοσιακή Μαλί μουσική όσο και από είδη όπως η τζάζ και η μπλουζ.

Αν και το είχα ακούσει πρώτη φορά μέσα από τη συλλογή "World Circuit Presents...", είναι από το άλμπουμ "Boulevard de l'Independance". Το κύριο όργανο που παίζει ο Diabaté λέγεται kora, και ο ήχος του ακούγεται στην εισαγωγή του καταπληκτικού κομματιού.

Ψάχνοντας να βρω ένα βίντεο από το youtube για να βάλω στο μπλογκ, έβρισκα συνεχώς βίντεο με την ένδειξη Little Big Planet. Μετά που το κοίταξα λίγο παραπάνω κατάλαβα γιατί:

In October 2008 the Arabic language lyrics in Diabaté's song Tapha Niang (from Boulevard de l'Independance) were removed from the PlayStation 3 video gameLittleBigPlanet, after it elicited objections from a Muslim individual due to their inclusion of verses from the Koran.^[4] The publisher Sony Computer Entertainment Europe decided to delay the launch of the game by a week and recall most discs in order to replace the song with a lyric-free instrumental version. However, some copies of the original game had already been sold in the Middle East and United States.^[5]

Αμάν πια με τους μυγιάγγιχτους!!! Έλεος...

Ψάχνοντας σε παλιά μπακάπ (backup)...

...βρήκα το παρακάτω, μέσα σε ένα CD και είπα να το ανεβάσω για να (ξανα)γελάσουμε... πατήστε εδώ για το βίντεο του ρημίξ που βασίστηκε πάνω στην παρακάτω έρευνα.

Ερευνα πάνω στη δομή τραγουδιού
"τι σου έχω κάνει" - Μαζωνάκης

Τα μέρη του τραγουδιού και οι χρονικές διάρκειές τους
1. intro -- 17.42 sec
2. 1η στροφή -- 14.86 sec
3. Chorus "Τι σου έχω κάνει" (x2) -- 30.18 sec
4. Chorus "Μου ξενοπ****σαι" -- 16.85 sec
5. παραλλαγή intro -- 13.97 sec
6. 2η στροφή -- 14.980 sec
7. Chorus "Τι σου έχω κάνει" (x2) -- 30.18 sec (***)
8. Chorus "Μου ξενοπ****σαι" -- 16.85 sec (***)
9. παραλλαγή intro --13.71 sec
10. Chorus "Μου ξενοπ****σαι" -- 15.24 sec
11. Chorus "Τι σου έχω κάνει" - παραλλαγμένο -- 14.76 sec
12. Μαζεμα πιάτων (πιθανότατα sample απο το μαγαζί που τραγουδούσε) --23.57 sec (***)

(***) : κατά προσέγγιση

total: 3' 44''
Εκ των οποίων καταλαμβάνονται 1' 34'' περίπου ή 42% του χρόνου του "τραγουδιού" από τα chorus, ενώ οι στίχοι των δύο (2) στροφών καταλαμβάνουν μόλις to 13%(!)...

ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ

Το παραπάνω θεωρείται επιτυχία, γιατί στο "Πόσο μου λείπει" του Volanis
τα αντίστοιχα ποσοστά είναι
-> total: 4' 11''
-> 2' 11'' (52%) περίπου τα chorus
-> 0' 10'' (4% !!!)οι υπόλοιποι στίχοι("λείπεις και βλέπω μέσα στα καλοκαίρια...")

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Γενικά δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι. Πας να ακούσεις τον "καλλιτέχνη" να "τραγουδήσει" και τελικά διαπιστώνεις ότι όλα κι όλα "τραγουδάει" 3 φορές το ρεφραίν (ή τα ακέραια πολλαπλάσια του, αναλόγως πόσες φορές θα το τραγουδήσει μέσα στο πρόγραμμα του-- στην περίπτωση του Volanis βεβαια το ρεφραίν τραγουδιέται 4,5 φορές που δεν έχει ακέραια πολλαπλάσια). Επίσης είναι παρατηρημένο ότι τα τραγούδια που γίνονται χιτ ειναι κατά μεγάλο ποσοστό τούρκικα, αραβικά, αιγυπτιακά και γενικότερα από λαούς που έχουν στενή σχέση με τα χανουμάκια, το ισκεντέρ κεμπάπ, το σουτζούκι, και το μπουζούκι.

Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό το τελευταίο δεν είναι και πολύ "politically correct", θα αρχίσουν να με βρίζουν ρατσιστή στα σχόλια του ποστ...!!!

Και μετά σου λέει , 'Γιατί δεν αγαπάνε τα παιδιά το σχολείο;'

... Να γιατί: γιατί όταν παίρνουν μια ωραία πρωτοβουλία τα παιδιά, τα σταματάει το ελληνικό δημόσιο, που μέρος του είναι και τα σχολεία.

Τα παιδιά του Λυκείου λοιπόν πήραν πρωτοβουλία να πάνε οργανωμένα να μαζέψουν τα σκουπίδια σε μια περιοχή κοντά στο σχολείο (περισσότερο σαν συμβολική κίνηση για να κινητοποιήσουν το δήμο προς αυτή την κατεύθυνση).

Όμως, ο διευθυντής, απέρριψε την ιδέα τους, λέγοντας ότι είχαν αντίρρηση οι υπόλοιποι καθηγητές, με τους οποίους δεν είχε όμως συζητήσει καθόλου για το θέμα. Άρα λοιπόν κάποιος με το έτσι θέλω, σταμάτησε τα παιδιά από το να κάνουν μια κίνηση για να καλυτερέψουν λίγο τον τόπο τους. Το όλο εγχείρημα, πρέπει να πω ότι το σκέφτηκε ένας μαθητής που δεν έχει τόσο καλές ακαδημαϊκές επιδόσεις, όμως είναι δραστήριος σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες (αυτές τις μέρες έχει ασχοληθεί και με τη συλλογή τροφίμων για άπορες οικογένειες).

Πρώτη φορά είδα πρόεδρο δεκαπενταμελούς να φέρνει τέτοια πρόταση στο σχολείο. Όλους τους υπόλοιπους το μοναδικό που τους ενδιέφερε ήταν να οργανώσουν την πενθήμερη εκδρομή. Και μια τέτοια ωραία πρόταση έπεσε σε τοίχο, γιατί κάποιος πιστεύει ότι δεν είναι σωστό να χάσουν μια μέρα στο σχολείο (που παρεμπιπτόντως είναι και η τελευταία μέρα πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων -- θυμόσαστε τι μάθημα γινόταν εκείνες τις μέρες πριν τις διακοπές;;). Κι όμως, αυτό θα ήταν πιο χρήσιμο μάθημα για τα παιδιά, από αυτά τα μαθήματα που διδάσκονται στο σχολείο. Και με κάτι τέτοια γίνονται καλύτεροι άνθρωποι.

Εμείς όμως, επιλέγουμε να πνίξουμε οποιαδήποτε προσπάθειά τους να γίνουν καλύτεροι. Και μετά, περιμένουμε ότι δεν θα μισήσουν το σχολείο και ότι δεν θα βγουν στους δρόμους να μας φτύνουν και να πετάνε πέτρες στους αστυνομικούς.

Ο Ισοκράτης στις κωλοφυλλάδες...

...και μάλιστα άσχημα παραφρασμένος.Εκεί καταντήσαμε. Να τα διαβάζουμε σε κακή αναπαραγωγή.
Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που είναι σοβαροί και τα μεταφράζουν σωστά, όπως ο Νίκος Σαραντάκος.
[[UPDATE: μόλις έμαθα ότι στην εφημερίδα είναι μέτοχος η Γιάννα Αγγελοπούλου... αυτό από μόνο εξηγεί πάρα πολλά]].

και επειδή το παράχεσα με τα πολιτικά...

...αυτές τις μέρες, νομίζω πως ήρθε η ώρα να ποστάρω μια από τις γνωστές fubar (=fucked up beyond any recognition) πινακίδες:Και επειδή δεν διαβάζεται (1.3Μπιξελς βλεπεις) , γράφει:
"Πάρτε καρόστι από το χώρο του parking".

Ψωμί - μπουζούκια - μπάλα

Αυτό μάλλον θα φώναζε παλιά ο κ. Ευρυπίδης Στυλιανίδης αντί του "ψωμί - παιδεία - ελευθερία". Το Σάββατο το βράδυ, μετά από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου(η οποία έγινε στις 9 το βράδυ περίπου), την ώρα που ήδη πρέπει να είχαν αρχίσει τα πρώτα επεισόδια, ο υπουργός παιδείας ήταν στα μπουζούκια (Τερζή - Παπαρίζου συγκεκριμένα) μαζί με τον υφυπουργό εσωτερικών. Το πρόγραμμα στις πίστες αν δεν κάνω λάθος αρχίζει συνήθως μετά τις 10.30. Την επόμενη μέρα το απόγευμα, τον είδαν στο γήπεδο, που έπαιζε ΑΕΚ - Πανθρακικός.

Αντί να έχει το θάρρος να βγει και να πει "έκανα λάθος εκτίμηση και ήμουν εκεί", που στο κάτω κάτω προς τιμήν του θα ήταν, δήλωσε ότι "ενημερώθηκα πολύ αργά και εκείνη την ώρα που το έμαθαν έφυγαν από το κέντρο". Κάποιοι όμως λένε ότι ήταν στο πρώτο τραπέζι μέχρι τις 4.30 το πρωί. Για το γήπεδο είπε ότι πήγε εκεί να συναντήσει κάποιους ανθρώπους από την εκλογική του περιφέρεια για τους οποίους τον ειδοποίησαν ότι βρίσκονταν εκεί... αλλά μια φωτογραφία τον δείχνει να κάθεται δίπλα δίπλα με τον πρόεδρο της ΑΕΚ.

Δεν είναι μεμπτο να πηγαίνεις ούτε στα γήπεδα, ούτε στα μπουζούκια. Το μεμπτό είναι να μην έχεις πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει έξω από τη γυάλα που ζεις, ενώ βρίσκεσαι στην κυβέρνηση της χώρας. Για άλλη μια φορά ένα μέλος της κυβέρνησης μας έδειξε το αυτονόητο, ότι ζει σε άλλο πλανήτη από εμάς τους υπόλοιπους.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά τωρα: απλά διάβασα το παρακάτω e-mail που στάλθηκε με ημερομηνία 10/12/2008 από το υπουργείο. Διαβάστε και σεις και μπορείτε να καταλάβετε πόση ουσία έχουν όλα αυτά που λέει, με βάση τις πράξεις του. Έχω τονίσει με έντονη γραφή και μερικά πολύ ωραία σημεία...
Παρόλα αυτά είμαι σίγουρος για την επανεκλογή του στις επόμενες εκλογές. Ψηφίστε τον ! Το αξίζει περισσότερο κι' από τον Βουλγαράκη.

Μήνυμα του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη
για την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Για όλους τα παιδιά είναι το παρόν αλλά κυρίως το μέλλον, όχι μόνο της κοινωνίας της οποίας είμαστε μέλη, αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η παιδική ηλικία είναι η πιο σημαντική βαθμίδα για τη διαμόρφωση της ψυχοσωματικής ανάπτυξης του ανθρώπου και αποτελεί τη βάση που καθορίζει την προσαρμογή και την εξέλιξή του στην κοινωνία. Κάθε παιδί έχει τη δική του ιστορία, που περιλαμβάνει μια σειρά από οικογενειακά και κοινωνικά δεδομένα μέσα από τα οποία αναπτύσσεται για να αντιμετωπίσει τον κόσμο που απλώνεται μπροστά του.

Η 11η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, μας κρούει τον κώδωνα της επιβεβλημένης υποχρέωσης που έχουμε στα παιδιά να τους προσφέρουμε αγάπη, θαλπωρή, φροντίδα και προστασία, ένα χέρι που θα τα κρατάει σφιχτά και σταθερά και θα τα καθοδηγεί για να νιώθουν ασφαλή και να προχωρούν στο αύριο.

Όμως, ακόμη και σήμερα που Νόμοι και Συμβάσεις κατοχυρώνουν τα Δικαιώματα του Παιδιού, δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν είναι αυτονόητο για όλα τα παιδιά του πλανήτη. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης καθημερινά τα παιδιά είναι τα αθώα θύματα της ανθρώπινης εκμετάλλευσης και μιας απελπιστικής αδιαφορίας προς αυτά. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις παραθέτουν στοιχεία, αδιάψευστους μάρτυρες της σκληρής πραγματικότητας που αντιμετωπίζουν μικρά παιδιά σε όλα τα επίπεδα: στέρηση βασικών βιοτικών αναγκών, βία οικογενειακή και ενδοσχολική[η βία από την αστυνομία μετράει;;;], εγκατάλειψη, καταπίεση, εξαναγκασμό σε βαριές εργασίες, είναι κάποιες μόνο από τις μορφές της εξαθλίωσης που υφίστανται οι παιδικές ψυχές. Όταν αδυνατεί ο κόσμος των ενηλίκων να προστατεύσει στην αγκαλιά του τα παιδιά όλης της υφηλίου, τότε χάνουμε την ανθρωπιά μας, χάνουμε την αξιοπρέπειά μας.

Με αφορμή, λοιπόν, την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού οφείλουμε όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι να σκεφτούμε ότι δεν αρκεί μια μόνο ημέρα αφιερωμένη στο παιδί. Κάθε μέρα πρέπει το παιδί να κυριαρχεί στις σκέψεις μας, στις καρδιές μας, στη στάση ζωής μας και στη συμπεριφορά μας απέναντί του.

Ας στρέψουμε λοιπόν την προσοχή μας στα παιδιά που έχουν την ανάγκη όλων μας περισσότερο από όσο γνωρίζουμε, κι ας προσπαθήσουμε με όποιον τρόπο, μικρό ή μεγάλο, δύναται ο καθένας μας, να συνεισφέρουμε με μια μικρή ίσως, αλλά βασική και θεμελιώδη ιδέα ή πράξη, ώστε να τα βλέπουμε να χαμογελούν. Άλλωστε, αυτό είναι κάτι, που, κατ’ ουσίαν μας χαρακτηρίζει, μας συγκινεί και μας αγγίζει εκτός από ανθρώπους και ως γονείς.

101

Με περισσή χαρά μπορώ να γιορτάσω το ότι μόλις ξεπέρασα το ψυχολογικό όριο των 100 posts...!!!!

Το τραγούδι της εβδομάδας: Body Count - Copkiller

Το τραγούδι Copkiller είχε βγει στον πρώτο δίσκο των Body Count, ενός πρότζεκτ του Ice-T, γνωστού ράπερ, ηθοποιού κλπ. Το τραγούδι μιλάει για την βία των αστυνομικών, ενω οι στίχοι είναι σε πρώτο πρόσωπο και κάποιος λέει πως θα πάρει στα χέρια του το νόμο σκοτώνοντας βίαιους, διεφθαρμένους αστυνομικούς.
Μετά από λίγο διάστημα κυκλοφορίας, οι Body Count αναγκάστηκαν να αποσύρουν το άλμπουμ, να το εκδώσουν με διαφορετικό όνομα ("Body Count" αντί για "Copkiller") και να παραλείψουν το επίμαχο τραγούδι. Είναι πολύ κρίμα αυτό , γιατί το τραγούδι είναι αρκετά καλό, και επίσης είναι πολύ μεγάλη υποκρισία.

Η ίδια μεγάλη υποκρισία υπάρχει αυτές τις μέρες στα μέσα ενημέρωσης, που κόπτονται για όλα, τις "περιουσίες των πολιτών που καίγονται", για το "παλικάρι που πέθανε" και γιατί το κράτος δεν μπορεί με κανένα τρόπο να σταματήσει αυτό που συμβαίνει.

Είναι ψευδαίσθηση τελικά το ότι κάποιος μπορεί να σε προστατεύσει. Κανένας νόμος που περάστηκε δήθεν για να σε προστατεύσει, κανένας πολιτικός, και καμία αρχή δεν μπορεί να σε προστατεύσει.

Σίγουρα αυτά τα γεγονότα, το οτι σκοτώθηκε ένας έφηβος και το οτι καίγεται η Αθήνα, δεν ήρθαν ουρανοκατεβατα. Όλα αυτά τα παλικάρια που μας κυβερνάνε 35 χρόνια τώρα, δεν φρόντισαν ώστε να μην συντρέχουν οι συνθήκες που οδηγούν κάθε φορά σε αυτά τα γεγονότα. Σίγουρα δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Τα ίδια έχουν ξαναγίνει, και τα ίδια θα γίνονται , αν δεν αλλάξει κάτι στον τρόπο που λειτουργεί το λεγόμενο "σύστημα". Μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό, κανείς άλλος. Και η σαπίλα δεν υπάρχει μόνο στην αστυνομία, αλλά σε όλο το φάσμα της καθημερινής μας ζωής. Από το χώρο της δουλειάς μας, μέχρι την εκπαίδευση, μέχρι την πολιτική, μέχρι τον γείτονα μας.

Το κακό είναι, ότι μετά από όλη αυτή την ιστορία, θα κάνουμε πάλι σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα. Και όταν θα ξαναγίνουν τα ίδια,θα πέφτουμε από τα σύννεφα (θα βρέχει ανθρώπους δηλαδή) και θα αναρωτιόμαστε πάλι "γιατί να σκοτώθει ο τάδε" και "γιατί δεν υπάρχει κράτος".

[UPDATE: πέτυχα τον Ice-T στην τηλεόραση να παίζει τον ρόλο αστυνομικού στο LAW & ORDER, χαχαχαχα]

Batman(Turkey) VS Batman(DC Comics)

Θυμόσαστε παλιότερα κάτι τοπωνύμια που είχα γράψει;

Ε λοιπόν έπεσα πάνω στην εξής κουλή είδηση... κρατηθείτε:
Ο δήμαρχος της Μπατμάν στην Τουρκία θέλει να κάνει αγωγή στην εταιρία παραγωγής των ταινιών Batman, γιατί, λέει, χρησιμοποίησαν χωρίς άδεια το όνομα της πόλης!!!

Υποτιθέστω ότι λαμβάνεται σοβαρά ο ισχυρισμός, να πω ότι ο χαρακτήρας της DC υπάρχει από το 1939. Ο δήμαρχος τώρα ψάχνει να βρει αποδείξεις ότι η πόλη προυπήρχε του χαρακτήρα!!!

Μετά την υπερπαραγωγή "Κάπτεν Αμερικάνο" και τον τούρκο "Σούπερμαν" η Τουρκία περνά σε ένα ακόμα μπλοκμπάστερ, το δικαστικό δράμα "Μπάτμαν εναντίον Μπάτμαν"... Ευχομαι ολόψυχα καλή τύχη στη δημαρχάρα, που είναι αποφασισμένος να πάει στις ΗΠΑ για να καταθέσει την αγωγή αν χρειαστεί!

Με βάζει σε υποψίες, νομίζω τελικά ότι μάλλον για τις τσάμπα διακοπές στο Χόλυγουντ το κάνει...

Μπορείτε να διαβάστε περισσότερα στο Variety


Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Το κομμάτι της εβδομάδας: Ημισκούμπρια - Στη Ντισκοτέκ

Τελικά αυτό το κομμάτι της εβδομάδας έχει καταντήσει "Το κομμάτι των δύο εβδομάδων" ή "το κομμάτι του μήνα"...
Δεν πειράζει, εμείς να είμαστε καλά.

Το κομμάτι της εβδομάδας αυτή τη φορά έχει άμεση σχέση με την πλέηλιστ του προηγούμενου ποστ.

Είναι η διασκευή του γνωστού κομματιού του Κώστα Τουρνά, "Ντισκοτέκ", από τα Ημισκούμπρια. Ξέρω είναι κάπως βλακώδες, αλλά έχει χαβαλέ, και το έπαιξα σαν παραγγελιά στο πάρτυ, οπότε... απολαύστε το(;;;;).

DJ Random

Το Σάββατο, που είχαμε το παρτάκι, κρεμάσαμε χρωματιστά φώτα, συνδέσαμε τον υπολογιστή στα (μεγάλα) ηχεία και ήμασταν έτοιμοι. Φρόντισα λοιπόν να βγάλω και μια playlist, με διάφορα κομμάτια. Περιττό να πω ότι δεν εχω ιδέα από ελληνική ποπ και σκυλάδικα (παρντόν, "Μοντέρνα Λαϊκά" όπως τα λέει και η Wikipedia), γιατί απλούστατα δεν βάζω σπίτι να ακούσω τέτοια, δεν μου κάθονται καλά. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το είδος το έχω πάρει στραβά από την αρχή, από τότε που ήμουν στο δημοτικό και όλα τα άλλα παιδάκια ακούγανε Καρβέλα, Άντζελα Δημητρίου και Πανταζή ενώ εμένα μου άρεσαν οι C&C Music Factory, οι Snap και στο τσακίρ κέφι άκουγα και Ζαν Μισέλ Ζαρ. Αυτό δε σημάινει βέβαια, ότι θέλοντας και μη , δεν έχω ακούσει ποπ και σκυλάδικα "Μοντέρνα Λαϊκά".

Μου είχαν δώσει λοιπόν ένα μάτσο μουσικές, από τις οποίες διάλεξα στις περισσότερες περιπτώσεις τα πιο χιλιοπαιγμένα, τα πιο γνωστά ή τα πιο χαβαλέ κομμάτια.

Περιττό να πω ότι όσο έπαιζε ξένη μουσική πριν αρχίσει η πλέηλιστ πολύ λίγος κόσμος ενδιαφέρθηκε. Από τη στιγμή που άρχισε να παίζει ελληνική ποπ (π.χ. ετσι πρόχειρα στο μυαλό μου έρχεται η Γαρμπή με το απαύγασμα της αισθητικής τελειότητας "Ακουσε Αγόρι Μου") έγινε πανικός στο ντάνσφλορ. Το ας το πούμε περίεργο για εμένα είναι ότι αυτά τα πράγματα τα ακούνε συνέχεια στο ραδιόφωνο. Και αυτά τα χιλιοπαιγμένα είναι που τελικά έχουν εντυπωθεί και τα χορεύουν. Δεν πα' να παιζα Εφη Θώδη εκείνη τη στιγμή (το οποίο και έκανα, έπαιξα μια άθλια διασκευή που έχει κάνει), όλοι θα χορεύανε. Η μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι κάποιοι νομίζανε ότι το έχω ξανακάνει πολλές φορές και ότι ξέρω να ταιριάζω τα κομμάτια και μου ζήτησαν να τους φτιάξω πλέηλιστ για τα επικείμενα πάρτυ τους τις γιορτές που έρχονται.

Αν με ρωτούσε κάποιος σοβαρά λοιπόν θα έλεγα ότι εκτός από την χοντρική ομαδοποίηση ανά είδος μουσικής που έκανα, δεν πείραξα την αρχική λίστα που βγήκε ουσιαστικά ΤΥΧΑΙΑ... Ήμουν ένας πραγματικός DJ Random (συγγνώμη στο φιλαράκι από την Ινδονησία).
Και επαλήθευσα βέβαια ότι για να παίξει κανείς μουσική σε mainstream μαγαζί ή σε mainstream party δεν χρειάζεται ούτε καν να έχει ακούσει ποτέ αυτή τη μουσική, ούτε να κάνει κανένα φοβερό κόπο στο μιξάρισμα.

Αντέ, και το επόμενο βήμα θα είναι να βάζω πρόγραμμα να επιλέγει μόνο του τα κομμάτια από τους φακέλους στο σκληρό δίσκο.

Ετσι για να δείτε πόσο αλλοπρόσαλο ήταν το πρόγραμμα, πατήστε εδώ για να δείτε την πλέηλιστ.

1. C Real - 12. 8a perimenw (4:06)
2. C Real - 03. 8a se 8umamai (4:04)
3. 02-MESA STH BOYH TOY DROMOY (4:14)
4. Domenica - Ligh Zwh Akomh (4:29)
5. Dytikes Synoikies - Kalokarina Rantevou (4:12)
6. Onirama - Mia Mera 8a'r8eis (Mikro Remix) (3:28)
7. Manwlhs Famellos - Ena Megalo Fwteino Kalokairi (3:38)
8. DHMHTRIADHS - Osa Mou'xeis Xarisei (5:17)
9. ------------
10. Nelly Furtado - Say It Right (3:43)
11. Bob Sinclair Feat. Steve Edwards - World hold on (Club Mix).mp3 (8:34)
12. Bob Sinclar - Love Generation (4:50)
13. Eric Prydz - Call On Me (Radio Edit) (2:52)
14. John Silver - Come on over (3:42)
15. Madonna - Jump (3:46)
16. Rihanna - Please Don't Stop the Music (4:27)
17. Frankie Valli & the Four Seasons - Beggin' (2:49)
18. ------------
19. Stavento - Mesa SoU (3:33)
20. Marianta Peridi - 01 S'agapw (4:29)
21. Unknown Artist - Track 4 (3:17)
22. Eirini Merkouri - Ematha Na Zw Xwris Esena (3:50)
23. Hliadh - Aggikse me (3:52)
24. Garmph Kaith - Mia kardia thn exw (80's club mix) (4:13)
25. Despoina Olympiou - Pes to dinata (4:11)
26. Δάντης - Φωτιά Θαλασσί (4:04)
27. Kaiti Garmpi - akouse agori mou (4:18)
28. Βαλαντης - Μιχαλης Χατζηγιαννης / Ονειρο Ζω (3:23)
29. Κοργιαλας Δημητρης - Χωρις εσενα (3:21)
30. Keti Garbi - Esena Mono Nikos Terzis Summer Dance Version (5:25)
31. Sakis Rouvas - Ola Gyro Sou Girizoun (3:39)
32. Eya Mpaila Vs Marinella - Na Paizei To Tranzistor(Galea Summer Remix 2007) (6:02)
33. Agapise me - Tamta (4:03)
34. Korgialas ft. K. Moutsatsou - Mia Fora (4:37)
35. ELA STO RITHMO(TAMTA) (2:54)
36. ------------
37. Apostolia Zoi - Krima (3:47)
38. Kokkinou - Sorry (4:04)
39. ------------
40. Apostolia Zoi - De vazo ego mialo (3:07)
41. Kokkinou - Erwta mou (3:24)
42. Peggy Zhna - Eimai kala (4:02)
43. Eirini Merkouri - Mazi den kanoume kai xwria (3:39)
44. Kokkinou - Masai (4:18)
45. ------------
46. Geo Da Silva-I`ll Do You Like A Truck (Original Mix) (4:16)
47. Yves Larock - Rise Up (Club Mix) (7:37)
48. Madonna - Hung Up (5:35)
49. ABBA - Gimme Gimme Gimme (4:49)
50. 01 Dancing Queen (3:52)
51. Bee Gees - Stayin' Alive (4:49)
52. ABBA - Mamma Mia (3:33)
53. Michael Jackson - Don't Stop Till You Get Enough (6:05)
54. Boney M - Rasputin (4:25)
55. Dschinghis Khan - Dschinghis Khan (3:05)
56. Patrick Hernandez - Born To Be Alive (3:18)
57. Boney M - Daddy Cool '99 (3:54)
58. Weather Girls - 1 - 01 It 's raining men (3:27)
59. Michael Jackson - Billy Jean(Remix) (8:33)
60. VILLAGE PEOPLE - YMCA (3:46)
61. Diana Ross - 2 - 06 Upside down (3:39)
62. ------------
63. Mazwnakis - Ti sou exw kanei (3:46)
64. xryspa - mou kanei plaka o theos (4:00)
65. ELLI KOKKINOY - 07-TI TIS EXEIS VREI (3:50)
66. mazonakis - fOVERI (3:03)
67. mazonakis-krifa monopatia (3:25)
68. no artist - AudioTrack 09 (4:19)
69. Δέσποινα Βανδή - Στην αυλή του παραδείσου (4:57)
70. ------------
71-79. ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ!!!! (από Ξύλινα Σπαθιά μέχρι Έφη θώδη και Sepultura)
80. ------------
81 και μετά: μουσικό χαλί!!!

Eat my shorts, man...

...όπως θα έλεγε και ο Bart Simpson, αν διάβαζε αυτό που έπεσε στα χέρια μου.

Με αφορμή την 17 Νοέμβρη λοιπόν θα γράψω για μια συνέντευξη που διάβασα σε ένα free press.
Πολλά free press έχουν εμφανιστεί τελευταία, που εκφράζουν διαφορετικές (πολιτικές) απόψεις.

Ένα απο αυτά, η εφημερίδα "Πρόσω Ολοταχώς" του Σεπτεμβρίου 2008, είχε σαν κεντρικό θέμα τη συνέντευξη του Στυλιανού Παττακού. Περνάω κατευθείαν στο τι γράφει . (θα ήθελα να την έχω σκανάρει, αλλά δεν το έκανα λόγω μεγέθους και κακής κατάστασης του χαρτιού)

Η εισαγωγή (απόσπασμα):
"Η `21η Απριλίου`, για τους περισσότερους είναι μέρος της ζωής τους. Για εμένα -που ήμουνα τότε αγέννητη- αποτελεί μέρος της ιστορίας της χώρας μου.[...] Όσα γνωρίζω για αυτή την περίοδο είναι από εξωσχολικά βιβλία και βέβαια αφηγήσεις προσωπικών μαρτυριών. Θεωρώ ότι είναι τύχη να μπορεί ένας άνθρωπος, και ειδικά νέος, να `μιλά` με την ιστορία. "

Αποσπάσματα από την ίδια τη συνέντευξη:
Στυλιανός Παττακός: [...] "Είχε προηγηθεί του Πολυτεχνείου μια εξέγερση της Νομικής Σχολής το Φεβρουάριο του 1973. Τους διέλυσα ειρηνικότατα. Τους ερώτησα `Τι θέλετε; Να σας το δώσουμε. Εαν έχουμε`. Και μου απάντησαν: `Μας τα έχετε δώσει όλα. Όμως θέλουμε εκλογές. Διότι μας στέλνετε στο εξωτερικό και οι συνάδελφοί φοιτητές μας ρωτούνε πώς τα πάτε με τους Συνταγματάρχες. Και λέμε πάρα πολύ καλά. Αλλά τότε μας ρωτάνε γιατί δεν κάνουμε εκλογές.` Και απάντησα στους φοιτητές: `Πάμε για εκλογές εντός του έτους. Ημερομηνία θα ορίσουμε εμείς και όχι εσείς. Πάτε στα θρανία σας τώρα, διότι αλλιώς θα σας συλλάβω.` Και πήτανε στα θρανία τους μία χαρά. Το Πολυτεχνείο το οργάνωσαν το Μάρτιο του '74 Καραμανλής, Παπανδρέου Μητσοτάκης και λοιποι. Κίσινγκερ και αμερικάνοι, με τον Ιωαννίδη. "
[...]
"Ποιοι βασανιστήκανε; ο Αλέκος Παναγούλης, που όταν πήγαινα τον έβλεπα να παίζει μπάλα με το δεσμοφύλακά του; και το έσκασε μαζί με το δεσμοφύλακα;"

Π.Ο.: Την περίοδο εκείνη όπως μαθαίνουμε, υπήρχε λογοκρισία. Απαγορεύατε τραγούδια, συνθέτες, ελέγχατε τα θεατρικά και κινηματογραφικά κείμενα...
Σ.Π.: Είμαι αντίθετος με αυτά τα πράγματα και ούτε τα ήξερα. [...]

Π.Ο.: Αν ήσασταν τώρα όσων ετών ήσασταν το '67, έτσι όπως είναι η Ελλάδα σήμερα, θα κάνατε κάτι ανάλογο;
Σ.Π.: Βεβαίως. Οποτεδήποτε μπορούσα και οποτεδήποτε μπορώ θα το κάνω.[...]

Π.Ο.: Υπάρχουν λάθη που κάνατε τότε; Την περίοδο 67-73;
Σ.Π.: Και ποιος δεν κάνει λάθη;
Π.Ο.: Ποια ήτανε αυτά;
Σ.Π.: Αυτά όποιοι τα έκαναν τα ξέρουνε. Εγώ πιστεύω δεν έκανα λάθος.[...]


Αυτά και άλλα πολλά διάβασα, και τράβαγα τα μαλλιά μου (ό,τι έχει απομείνει δηλαδή). Να πω την αλήθεια, μου θύμησε λίγο την (φανταστική) συνέντευξη του Τραμπάκουλα στο Χάρυ Κλυνν ("Ιγουώ, ως ηπι του πλιείστου, βουσκούσα τα γίδια ιδου απου πάνου"κλπ.)
Τελικά δεν μπορώ να καταλάβω, πώς οι άνθρωποι που έχουν κάνει τον κοσμάκη να υποφέρει, πιστεύουν ότι το έκαναν για το καλό της πατρίδας.

Το κομμάτι της εβδομάδας: Metallica - One

Σήμερα ένα παιδί μου θύμισε τι άκουγα όταν ήμουν στην ηλικία του: Metallica.
Κάποτε μου άρεσαν πολύ... μετά όμως αποφάσισαν να απολύσουν τον Newsted, o Hetfield αποφάσισε να γίνει στοργικός πατέρας και να αποτοξινωθεί από ναρκωτικά και αλκοολ, ο Ulrich ασχολιόταν με το πως θα πάει κόντρα στον Hetfield για προσωπικούς λόγους και ο μόνος τελικά που κρατούσε το γκρουπ ήταν ο φουκαράς ο Hammett (ικανότατος κιθαρίστας, παρεμπιπτόντως). Όποιος έχει δει το "Some Kind of Monster" στο οποίο οι (γραφικοί πλέον) Metallica αποφάσισαν να γυρίσουν σε βίντεο όλη την group therapy τους και να το πουλήσουν, καταλαβαίνει αμέσως τι θέλω να πω.

Αποφάσισα να βάλω εδώ ένα από τα κομμάτια που θεωρώ ότι τους έκαναν πασίγνωστους στο ευρύτερο και εκτός μέταλ κοινό. Το βίντεο του τραγουδιού έχει εκτενή μέρη από την ταινία "Johnny Got His Gun" (έχει προβληθεί εδώ με τον τίτλο : "Ο Τζόνι πήρε τ' όπλο του"), η οποία είναι , μετά το Blood Diamond, ίσως η πιο καταθλιπτική ταινία που έχω δει (πολύ καλή όμως).

Χαιρετίσματα μέχρι το επόμενο ποστ.

Το κομμάτι της εβδομάδας: Isaac Albéniz - Granada

Κάτι αρκετά κλασσικό αυτή την εβδομάδα στα charts του ZuperBlog, το "Granada" του Albéniz (δεξιά , φωτό του 1901) σε εκτέλεση από τον Andrés Segovia. To Granada ανήκει στην Suite Española, που είναι γραμμένη για πιάνο (ισως έχετε ακούσει από το ίδιο έργο το Asturias σε διαφήμιση αυτοκινήτου).
Τα κομμάτια αυτά είναι πιο γνωστά στους περισσότερους από τις διασκευές τους για κιθάρα, αφού τελικά η μεταγραφή τους για κιθάρα ήταν, νομίζω, τόσο επιτυχής που αν δεν το ήξερα, δεν θα καταλάβαινα ότι είναι κομμάτια για πιάνο.

Για όλα φταίει η ταινία Vicky Cristina Barcelona , βέβαια, που γενικώς αν και σαν ταινία δεν λέει και πολλά, έχει κάποια πολύ ωραία κομμάτια από νοτιοισπανούς κιθαρίστες στο OST (π.χ. "Entre dos aguas" του Paco de Lucia).

Ελπίζω να σας αρέσει όπως μου αρέσει κι εμένα.

Έλεος πια...

Τελικά τελευταία έχω γίνει πολύ γκρινιάρης και γερο-παράξενος. Απλά παρατηρώ συνεχώς τα πράγματα που δε μου αρέσουν γύρω μου και πλέον δεν τα κρατάω για τον εαυτό μου, αλλά διαμαρτύρομαι γι' αυτά.

Για παράδειγμα σήμερα, μιλούσα με μια συνάδελφο περι ανέμων και υδάτων. Περνώντας χτες το πρωί έξω από γνωστό μεγάλο μαγαζί μεγάλης σκανδιναβικής πολυεθνικής που πουλάει έπιπλα, είδε να σχηματίζεται μεγάλη ουρά από άτομα που περίμεναν να ΑΝΟΙΞΕΙ το μαγαζί. Το περίεργο είναι ότι το συγκεκριμένο κατάστημα δεν άνοιγε πριν τις 10 το πρωί και η ώρα ήταν 8.50!
Κι εδώ είναι το κλου της υπόθεσης: το μαγαζί σερβίρει πρωινό κάθε πρωί 9.00-10.30 και με 1.5 ευρώ είναι all-you-can-eat μπουφέ. Δε λέω, είναι σαν να σου δίνει πρωινό τσάμπα, αλλά να φας την κίνηση στο δρόμο και να περιμένεις και ουρά γι αυτό;

Αυτή η ιστορία μου θύμησε λίγο την ιστορία που έλεγε ο BpXpeR, όταν πλημμύρισε ο δρόμος με αυτοκίνητα μπροστά στο LIDL στην Ελευσίνα όταν πρωτοάνοιξε...

Ακατανόητα πραγματα; Η ακρίβεια ωθεί σε τέτοιες ακρότητες τον κόσμο; Μήπως εγώ κάνω κάποιο λάθος στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας; Ίσως τελικά οι άνθρωποι να έχουν άλλες προτεραιότητες, π.χ. το πως θα γίνει να έχουν την τελευταία μόδα επίπλου στο σπίτι κι ας μην έχουν να φάνε;

Ότι κι αν από αυτά αληθεύει είναι γεγονός ότι εμένα δε θα πάψουν να με απωθούν τέτοιες συμπεριφορές μαζικής υστερίας.
---------------
UPDATE: αφού έγραψα το ποστ, μετά, διαβάζοντας το ποστ του φίλου bpxper διαπίστωσα ότι "όλοι τα ίδια λέγαμε, την ίδια αγάπη κλαίγαμε", αυτά που έγραψα έχουν άμεση σχέση με όσα περιγράφει εκεί.

Το κομμάτι της εβδομάδας: Kraftwerk - Spacelab

Χαιρετε. Αργήσαμε λιγάκι αυτή τη φορά, αλλά τι να κάνουμε. Λίγο η κούραση, λίγο η βαρεμάρα με εμπόδισαν να κάνω ένα ποστ της προκοπής.

Όπως ήταν φυσικό, μετά τον Jarre μόνο Kraftwerk θα μπορούσα να βάλω. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι από μουσικούς σαν αυτούς ξεκίνησε η ηλεκτρονική μουσική. Σε αυτό το κομμάτι του 1978 από το δίσκο Die Mensch-Maschine (ή The Man-Machine) μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι μοιάζει λίγο με trance, ένα είδος που εμφανίστηκε πολύ αργότερα. Οι Kraftwerk επηρέασαν είδη όπως το EBM, και επίσης την ελέκτρο-ποπ του 80.

Εκτός από το ότι τους θυμήθηκα λόγω του ποστ για τον Jarre, χτες άκουσα στο ραδιόφωνο μια σχετικά καινούρια εκδοχή του "Das Model" που είναι από τον ίδιο δίσκο με το Spacelab. Περιττό να πω ότι δε μου άρεσε η διασκευή.

To Spacelab , επίσης, μου φέρνει στο μυαλό την εποχή 12-13 χρόνια πριν, όταν άρχιζε στο ραδιόφωνο η εκπομπή του Γιώργου Σανιέ, για τους γνωρίζοντες, που ξεκινούσε πάντα με μουσικό σήμα αυτό το κομμάτι.

Τα λέμε στο επόμενο κομμάτι της εβδομάδας.

Το κομμάτι της εβδομάδας: Jean Michel Jarre - Oxygene 2

Κάτι από τα πολύ πολύ παλιά σήμερα, μια και κάθε μέρα με ξυπνάει το "Magnetic Fields 3" του ιδίου καλλιτέχνου.
Τον Jarre τον "ανακάλυψα" όταν ήμουν 12 χρονών. Τα πρώτα 2 CD που μου έκαναν τότε δώρο (είχε φέρει από το εξωτερικό ο πατέρας μου το πρώτο μας CD player) ήταν το "Images: The Best of Jean Michel Jarre" και το "Black Album" των Metallica. Και τα δύο τα είχα λιώσει στο παίξιμο. Μετά άρχισα να εμπλουτίζω τη συλλογή με κασσέτες, μεταξύ των οποίων ήταν το The Concerts In China , live του Jarre. Στο
live αυτό είχε παίξει και το Magnetic Fields 3 μεταξύ άλλων γνωστών κομματιών.
Ο JMJ ήταν γενικά πρωτοπόρος στην Electro synthpop και από τους πρώτους στην Ευρώπη που χρησιμοποίησαν synthesizers (είναι πιο παλιός και από τους Kraftwerk).Νομίζω ότι η πρώτη μου επαφή με ηλεκτρονική μουσική ήταν η μουσική του JMJ, μέχρι βέβαια που ανακάλυψα ότι υπήρχαν πολλά άλλα είδη τέτοιας μουσικής και κάποια στιγμή στράφηκα σε άλλα είδη μουσικής γενικά. Τελικά κάποιες μουσικές όμως είναι σταθερή αξία και από καιρό σε καιρό ξαναπαίρνουν τον έλεγχο των player μου.
Ελπίζω να έχετε την υπομονή να το δείτε όλο το κλιπ.

Υ.Γ. Το εξώφυλλο του δίσκου είναι εξαιρετικά επίκαιρο νομίζω.

Με έπεισε.

...και θα αρχίσω κικ μποξινκ από αύριο.
ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ. Μετά από αυτό , τα σποτάκια της Ν.Δ. για τις εκλογές φαντάζουν παιδικά.

Αυτή είναι πόρτα ασφαλείας....

Απο πολυκατοικία στην παλιά μου γειτονιά. Το συγκεκριμένο ήταν στην είσοδο κατά τις 2 τη νύχτα.


Την επόμενη φορά, δώστε τους και τα κλειδιά.

Μια ακόμα ωραία ταμπέλα

Κάπως ετεροχρονισμένο, είναι από το καλοκαίρι που γενικώς βλέπαμε διάφορα πράγματα στους δρόμους ταξιδεύοντας.

Αυτό εδώ είναι στην Αμφιλοχία.

Πανευρωπαϊκή Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο...

Και εγώ και άλλοι, σήμερα τιμήσαμε την ημέρα χωρίς αυτοκίνητο κάνοντας καθιστική διαμαρτυρία στην Εθνική...

Πραγματικά το μόνο πράγμα που "έκατσε" ήταν τα σταματημένα αυτοκίνητα.

Προσπαθώ να βρω τρόπο να κάνω 56 χιλιόμετρα κάθε μέρα (μετ'επιστροφής) από Μαρούσι - Σαλαμίνα, χωρίς να κάνω χρόνο 3 ώρες (μόνο για να πάω).

Έχω δοκιμάσει τους εξής συνδυασμούς:

1. ΗΣΑΠ -> καραβάκι από Πειραιά - Παλούκια (ΗΣΑΠ+καραβάκι=υπερβολικός χρόνος και πολλά λεφτά στο καραβάκι)
2. Αττική Οδό -> καραβάκι από Πέραμα Νέας Περάμου > Φανερωμένη. (γρήγορο, αλλά 85 χλμ αλέ ρετούρ + διόδια + καραβάκι=απελπιστικά πολλά λεφτά).
3. Εθνική Οδό -> Π.Ραλλη -> Λαμπράκη -> Πέραμα -> καραβάκι για Παλούκια (η πιο υποφερτή λύση μέτριου χρονου και υποφερτών χρημάτων αλλά με το πρόβλημα του ότι αν συναντήσεις μποτιλιάρισμα την πάτησες)

Θέλω να δοκιμάσω και τον Προαστιακό->Ν. Πέραμο->Πέραμα Ν. Περάμου->Καραβάκι για Φανερωμένη. Το πρόβλημα είναι ότι στη Ν. Πέραμο δεν πρέπει να έχει τακτική συγκοινωνία για να πας στα καραβάκια, όπως και στη Σαλαμίνα στη Φανερωμένη (έχει μόνο 1 λεωφορείο ανα ώρα).

Αν έχει κάποιος να προτείνει κάποιο κόλπο, ας το πει...
Εχω δοκιμάσει τα πάντα, ακόμα και το Ούλτρεξ.

Χωρίς συγκοινωνίες, άντε να πας χωρίς αυτοκίνητο. Θέλουμε να λεγόμαστε μετά και ευρωπαίοι. Από ότι φαίνεται, άλλοι παίρνουνε τα Ευρώ και άλλοι τρώνε τα Πέη όμως.

Είπε και ελάλησε...

Μπορεί ίσως να θεωρηθεί η ατάκα της χρονιάς:

"Μετακινούμαι με το ελικόπτερο, γιατί έτσι εξοικονομώ χρόνο για την προσευχή"
Εφραίμ, 19/9/2008.

Παρεμπιπτόντως, δεν έχει και γαμώ τις παραλίες μπροστά η μονή;

Μπορεί και να πάμε δικτυακά μπροστά σαν χώρα.

ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΤΗΚΑ...
ο μετρητής ταχύτητας DSL εδειξε 10Mbit (ε νταξει για 24αρα γραμμή δεν είναι πολύ αλλά δεν περίμενα και κάτι καλύτερο, μη σας πω ψεματα)




Άλλαξα πάροχο, και αμέσως φάνηκε η διαφορά στην εξυπηρέτηση.


Έχουμε και λέμε:

1. Μία (1) αίτηση για σύνδεση double play,
   
2. καθόλου τηλεφωνήματα στο τεχνικό τους τμήμα,
   
3. μου είπαν 3 εβδομάδες και έκαναν ακριβώς τόσο,
   
4. καθ'όλη τη διάρκεια που περίμενα ενεργοποίηση με ενημέρωναν μέσω SMS,
   
5. δε χρειάστηκε καν "ενεργοποίηση" της Internet συνδεσης, αφού μου έστειλαν με SMS το password της σύνδεσης.

Είναι προφανές ότι είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος ε;
Επιτέλους έχω Internet.

TCP/Web100 Network Diagnostic Tool v5.2.1e
click START to begin
17/09/2008 19:13:00
Checking for Middleboxes . . . . . . . . . . . . . . . . . .  Done
running 10s outbound test (client to server) . . . . . 686.00Kb/s
running 10s inbound test (server to client) . . . . . . 10.23Mb/s
Your PC is connected to a Cable/DSL modem

click START to re-test

Το κομμάτι της εβδομάδας: KYUSS - Demon Cleaner

1998 περίπου ήταν όταν το άκουγα αυτό το κομματάκι στο Mo Better.
Το άκουγα σήμερα το πρωί στο αυτοκίνητο και με ξύπνησε κάπως απότομα εκεί που μισοκοιμόμουνα πάνω στο τιμόνι (άτιμη κενωνία, να πρέπει να ξυπνάω κάθε μέρα στις 6 το πρωί και να πηγαίνω στα ναυπηγεία Περάματος-απ'έξω δηλαδή περνάω- εγώ που αν δε μου άρεσε το πρωινό που μου φέρνανε το επέστρεφα πίσω και απέλυα τους σεφ).

Δεν θα πάμε ποτέ μπροστά δικτυακά σαν χώρα ΙΙΙ.

Πριν κλείσω το μπλογκ για καλοκαίρι ήμουν γεμάτος αισιοδοξία για την σύνδεση του τηλεφώνου μου. Έλα μωρέ, έλεγα, θα κάνω 2 τηλέφωνα, θα έρθουν και μεσα σε 5 μέρες θα έχω τηλέφωνο με το ίδιο νούμερο στην καινούρια περιοχή που μετακομίζω.

Από ότι φαίνεται και από παλιότερα post,τα πράγματα, δουλεύουν σύμφωνα με τον νόμο του Μέρφυ, κι όχι τους φυσικούς νόμους.

Όντως, όταν τελικά φύγαμε, 30 Ιουλίου από το παλιό σπίτι, κάλεσα κι εγώ το 134 του ΟΤΕ και ζήτησα μεταφορά γραμμής με το ίδιο νούμερο στην καινούρια μου διεύθυνση (σ.τ.γ: είναι αντιδιαμετρικά από την παλιά μου διεύθυνση σε σχέση με την Αθήνα).
Πρώτο σοκ...
Τηλεφωνήτρια: "Καλέστε την Τρίτη να κλείσετε ραντεβού με τους τεχνικούς".
Υποφαινόμενος: "Δηλαδή σήμερα; Σήμερα είναι Τρίτη". (ΧΑΖΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΦΑΝΩΣ).
Τ:"Όοοχι, την άλλη βδομάδα καλέστε για να έρθουν να κάνουν τη μεταφορά".

Όντως παίρνω τηλέφωνο την επόμενη Τρίτη, 5 Αυγούστου και παίρνω το Δεύτερο Σοκ.
Τ:"Θα έρθουν τεχνικοί στις 20 Αυγούστου".
Υ:"Γιατί τόσο αργά;" (ΚΙ ΑΛΛΗ ΧΑΖΗ ΕΡΩΤΗΣΗ).
Τ:"Έχουμε έλλειψη σε προσωπικό γιατί έχουν φύγει με άδεια..."

Άρα λοιπόν μέχρι στιγμής έχουμε ... χρόνος αναμονής : 21 Μέρες από την αίτηση αλλαγής.

Φύγαμε και για διακοπές, γυρίσαμε, ήρθανε και οι τύποι πρωί πρωί (γιατί το σπίτι είναι παραδίπλα στον ΟΤΕ).
Συνδέουν τη γραμμή στο δίκτυο, μου λένε "εντάξει, θα έχετε μόνο εισερχόμενες κλήσεις από τις 3 το απόγευμα" (ναι, γιατί οι εξερχόμενες ήταν πολύ περίπλοκο να γίνουν την ιδια μέρα και μου είπαν ότι λόγω φορητότητας του αριθμού θα ολοκληρωνόταν σε 3 μέρες)...

Όσο είδατε εσείς τηλέφωνο στο σπίτι μου, άλλο τόσο είδα κι εγώ. Το τηλέφωνο δεν λειτουργούσε καθόλου.

Την επόμενη το πρωί παίρνω πάλι τηλέφωνο (από κινητό) το τεχνικό τμήμα του ΟΤΕ οπου φυσικά και δεν απαντούσε κανείς. Τελικά πήρα το 13888 και κατάφερα να δηλώσω σαν βλάβη την κατάσταση. Το τηλέφωνο πρέπει να δούλεψε τελικά στις 25 Αυγούστου (έλειπα από το σπίτι από τις κλήσεις που καταγράφηκαν στη συσκευή).

Τελικός χρόνος αναμονής για μια απλή μεταφορά τηλεφώνου: 26 Μέρες.
ΘΕΛΕΤΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΙΝΤΕΡΝΕΤ;
Π-ΟΤΕ.

Θέλω να ευχαριστήσω τους πρώτους τεχνικούς που ήρθαν για την καταπληκτική δουλειά που έκαναν.

Το κομμάτι της εβδομάδας: School of Rock - If You Wanna Be A Teacher's Pet

Μέσα από την ταινία "School of Rock" το τραγουδάκι, αρκετά καλό και θυμίζει λίγο AC/DC σε μερικά σημεία....

Για εμένα αρχίζει το σχολείο αύριο, οπότε είναι ό,τι καταλληλότερο.

Καλοκαίρι. Η καλύτερη εποχή του χρόνου...

... για μετακομίσεις ή οτιδήποτε άλλο!!!

Το μπλογκ κλείνει για καλοκαίρι, αφού από Δευτέρα μετακομίζουμε, και αναγκαστικά διακόπτουμε και την DSL. Δεν ξέρω πότε θα είμαι πάλι online, οπότε χαιρετούμε για τώρα και λογικά θα ανανεώσουμε πάλι γύρω στον Σεπτέμβρη.

Καλά να περάσετε λοιπόν, και εύχομαι να πάτε διακοπές κάπου καλύτερα από αυτό εδώ:

Το κομμάτι της εβδομάδας: Salif Keita & Cesária Évora - Yamore

Πέρασαν 4 εβδομάδες από το τελευταίο "Κομμάτι της Εβδομάδας", αλλά τι να κάνουμε, μετακόμιση είναι αυτή, έχει τα απρόοπτά της.

Το σημερινό κομμάτι μου το θύμισαν η Μελίνα Ασλανίδου και η Ραλλία Χρηστίδου στη χθεσινή τους συναυλία στο Αττικό Άλσος (πάρα πολύ καλή συναυλία παρεμπιπτόντως, το κοινό όμως ήταν το πιο ψόφιο που εχω δει σε συναυλία τα τελευταία χρόνια).

Στο Yamore συμμετέχουν δυο από τις (κατά τη γνώμη μου) μεγαλύτερες φυσιογνωμίες στην παγκόσμια μουσική, ο Salif Keita(που έγραψε και το κομμάτι) και η Cesária Évora. Το κομμάτι αυτό είχα ψάξει κάποια στιγμή να το βρω, όταν το είχα ακούσει σε κάποια διαφήμιση των Γιατρών Χωρίς Σύνορα(!) αν θυμάμαι καλά.

Δυστυχώς μετάφραση δεν έχω, οι στίχοι είναι στα Γαλλικά, Αγγλικά, Μαλί, Πορτογαλικά (ίσως και καμια δυο άλλες, αλλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω)...

Να ένα μικρό κομμάτι (το ρεφραίν που επαναλαμβάνεται):
Je t’aime mi amoré menebêff fie
Ene le arabylyla tοo much

Το καινούριο μας τζάκι (Jackie)

... όπως "Τσάκι, η κούκλα του σατανά"!!!

Φιλικοί στο ποδήλατο οι ελληνάρες...

Πήγα στο σπίτι του γαμπρού μου, και έβαλα στην άκρη του κλιμακοστασίου κλειδωμένο το ποδήλατο. Έμεινα για 2 ώρες όλες κι όλες. Και μετά βρήκα πάνω αυτό το (καταπληκτικό) σημείωμα.

Το κομμάτι της εβδομάδας: Kazım Koyuncu - Ben seni sevduğumi

Μερικές ταινίες, εκτός από τον τρόπο με τον οποίο πραγματεύονται ένα θέμα, ξεχωρίζουν και λόγω της επιλογής της μουσικής^[*].

Στην γερμανο-τουρκική (καταπληκτική) ταινία "Auf Der Anderen Seite/Yasamin kiyisinda" (ελλ. τίτλος: "Η άκρη του ουρανού"), που την είδα την περασμένη εβδομάδα σε θερινό κινηματογράφο -ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί- το κομμάτι "Ben seni sevduğumi" (στην επίσημη τουρκική είναι "Ben seni sevdiğimi") ήταν το κύριο μουσικό θέμα και μου έκανε εντύπωση. Eίναι παραδοσιακό της Μαύρης Θάλασσας του Maçkalı Hasan Tunç, και υπάρχει και σε εκτέλεση από τον ίδιο με "ποντιακή" λύρα στο OST της ταινίας. Στην εκτέλεση που θα βρείτε στο πλάι δεξιά, τραγουδάει η Şevval Sam και είναι από το δίσκο "Hayde" του Kazım Koyuncu(Καζίμ Κογιουντζού) ο οποίος πέθανε το 2005 σε ηλικία 33 χρονών.
_______
[*]Υπάρχουν βέβαια και ταινίες που εκτός από τη μουσική τους δεν έχουν τίποτα άλλο να δείξουν (βλ. "Singles" με Soundgarden και Pearl Jam και την ταινία "Unfaithful", με τη μουσική του Ali Farka Toure).

Original lyrics with the Black Sea dialect:
Ben seni sevduğumi dunyalara bildurdum
Endurdun kaşlaruni, babani mi eldurdum?
En dereye dereye al dereden taşlari
Geçti bizden sevdaluk al cebumden saçlari

Lyrics in standard Turkish:
Ben seni sevdiğimi dünyalara bildirdim
İndirdin kaşlarını, babanı mı öldürdüm?
İn dereye dereye, al dereden taşları
Geçti bizden sevdalık, al cebimden saçları

Translation to English:
I let the world know that I love you
You frowned, did I kill your father?
Go down to the river, the river, and pick up the rocks
Love has passed us, take this hair from my pocket

OpenOffice Maori Edition

Τελικά είναι πολύ μπροστά αυτοί οι τύποι:
(κλικ στην εικονα κάτω για να τη δείτε σε μέγεθος wharenui)

Τα μπάνια του λαού.

Το μυαλό μου είναι συνέχεια στο πως θα παω για μπάνιο, για διασκέδαση κλπ... είναι και ο καιρός τέλειος βλέπεις, όσο ζεστός χρειάζεται για να κάθεσαι το βραδάκι έξω χωρίς μπουφανάκι.
Είμαι, όπως συνηθίζω εδώ και 3 χρόνια τέτοιον καιρό να λέω, σε "mode διακοπών".

Το ότι μείναμε το τριήμερο εδώ είναι μάλλον λεπτομέρεια, αφού όλος ο κόσμος έχει φύγει και όσες φορές βγήκαμε από το σπίτι χρειαστήκαμε με το αυτοκίνητο το μέγιστο 40' για να φτάσουμε κάπου μακρυά(Πόρτο Ράφτη συγκεκριμένα, στο "Κάστρο" -- πολύ ωραίο για να πας καλοκαίρι παρεμπιπτόντως).

Όσο περνάνε οι μέρες βεβαια, τόσο ανυπομονώ να έρθει εκείνη η ώρα που θα φύγουμε πάλι για διακοπές...

Το κομμάτι της εβδομάδας: SL2 - "On A Ragga Tip"

Ένα καλοκαιρινό κομματάκι για αυτή την εβδομάδα, το "On A Ragga Tip"...

Σίγουρα όσοι έχουμε πάει σε πάρτυ των SUBURBiA το έχουμε ακούσει. Το συγκεκριμένο κομματάκι από ότι διαβάζω στα διαφορα websites, είχε μείνει για κάμποσες βδομάδες στο νούμερο 2 του UK Chart το '92, και είναι το πιο γνωστό κομμάτι του γνωστού διδύμου SL2 (Slipmatt & Lime). Είχε εκδοθεί από την XL Recordings, την εταιρία των Prodigy.
Να πω την αλήθεια, όταν είχε βγει δεν το είχα ακούσει. Το άκουσα πολύ αργότερα, γύρω στο '97, όταν είχε αρχίσει να παρακμάζει το είδος.
Αυτή η διασταύρωση Ragga-Rave έδωσε πολλά καλά κομμάτια και αργότερα άκουσα πολλά από αυτά.

Το κομμάτι της εβδομάδας: The Doors - Riders On The Storm

Είναι κάπως κλασικό και πολύ παλιό, αλλά έχει ωραία ιστορία (ή τουλάχιστον φαίνεται ωραία στο δικό μου μυαλό)...

10.30, βροχερό βράδυ Παρασκευής, είμαστε στο φροντιστήριο, Γ Λυκείου και τελειώνουμε το μάθημα της Άλγεβρας. Εκεί που είμαστε λοιπόν όλοι πηγμένοι και είμαστε έτοιμοι να φύγουμε, ακούμε ξαφνικά τους πρώτους στίχους: "Riders on the storm, into this house were born... ". Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα πολύ ευχάριστα, γιατί ένα τραγούδι ήρθε ακριβώς και ταίριαξε, ακριβώς όταν χρειαζόμουνα να ακούσω λίγη μουσική για να χαλαρώσω. Το κομμάτι αυτό, όπως θα περίμενε κανείς, έγινε αιτία να μην ξεχάσω ποτέ εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, που ήταν από τις λίγες ευχάριστες στιγμές που είχα εκείνη τη διετία.
Γιατί επέλεξα αυτό το κομμάτι; Μα... βρέχει καταρρακτωδώς έξω...
(Από το άλμπουμ "L.A. Woman")

Νέα στήλη του blog - Usura - "Open Your Mind"

Χαίρετε.
Αφού έβαζα που έβαζα τακτικά "το κομμάτι της εβδομάδας" στη δεξιά στήλη, αποφάσισα να ρίχνω μαζί και την ιστορία που να λέει πως στο καλό βρέθηκε αυτό το κομμάτι στη δεξιά στήλη. Και να η πρώτη ιστορία...

Το κομμάτι της εβδομάδας: "Open Your Mind"
Ήταν 1993; Δεν το θυμάμαι ακριβώς... Ήμασταν Κέρκυρα, στο σπίτι της θείας μου... τα μεγαλύτερα παιδιά, η αδελφή μου και τα ξαδέλφια μου δηλαδή, ετοιμάζονταν να βγουν. Εγώ πάλι, αρκετά μικρότερος, τους φθονούσα ιδιαίτερα γι αυτό. Το μόνο που μπορούσα να κάνω, ήταν να ακούσω μουσική μαζί τους μέχρι να φύγουν.

Στην τηλεόραση παίζει το "Plastic Dreams", και μόλις τελειώνει μπαίνει αυτό το περίεργο βίντεοκλιπ με τα περίεργα σχήματα, χρώματα και μου τραβάει το ενδιαφέρον. Οι υπόλοιποι, καθώς ετοιμάζονται, απλά κοντοστέκονται να δουν το κλιπ. Είναι η πρώτη φορά που βλέπω το "Open Your Mind" των U.S.U.R.A, ένα old school techno-house κομμάτι, και μου κάνει τόση εντύπωση που μετά από χρόνια, τα assembly demos μου θυμίζουν αυτά που έβλεπα στο κλιπ.
Ορίστε λοιπόν το κλιπ, που μπορείτε να το δείτε και στη δεξιά στήλη.
Ε, εντάξει !!! Πιτσιρίκι ήμουνα... εντυπωσιαζόμουν εύκολα τότε. Άσχετα από αυτό, νομίζω πως η house εκείνης της εποχής ακουγόταν πολύ όμορφα, σε σχέση με την τωρινή, που πραγματικά εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις δε μου λέει τίποτα.

Ποδήλατο στο μετρό; Απαπαπα...

Χτες δοκίμασα και έβαλα το ποδήλατο στο μετρό, παρά τις προειδοποιήσεις ότι απαγορεύεται. Η ώρα ήταν 13:30 περίπου και ήταν καθημερινή.

Μάλιστα την ώρα που εγώ είχα μπει ήδη στο μετρό με το ποδήλατο, η σύζυγος, ανυσηχούσε μήπως με σταματήσουν στην πόρτα ή κάτι παρόμοιο, οπότε , θέλοντας όπως πάντα να με βοηθήσει, πήρε τηλέφωνο στην ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ.

Καλή Σύζυγος: -Γεια σας
Υπάλληλος: -Γεια σας
-Θα ήθελα να ρωτήσω αν επιτρέπονται ποδήλατα στους συρμούς του μετρό.
-Όχι, δεν επιτρέπονται, γιατί δεν υπάρχει υποδομή μέσα στους συρμούς του μετρό.
-Ωραία. Υπάρχει μήπως χώρος φύλαξης για τα ποδήλατα στους σταθμούς;
-Όχι, δεν υπάρχει
(και εδώ η Καλή Σύζυγος χάνει την υπομονή της και του λέει, γελώντας...:)
-Καλά, και τα ποδήλατα τι να τα κάνουμε, να τα πάρουμε στην πλάτη;
-Προβλέπεται να γίνει στο μέλλον χώρος στάθμευσης για τα ποδήλατα.
-Ευχαριστώ πολύ, γεια σας.

Τώρα πως εγώ μπήκα στο σταθμό (δε λέω ποιον -- δοκιμάστε κι εσείς), που βρήκα χώρο μέσα στο τραίνο, αφού δεν υπάρχει υποδομή, πως το ανέβασα, πως το κατέβασα, μυστήρια πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι νόμιζα πως κάποιος θα με σταματούσε, αλλά τελικά χρησιμοποίησα κανονικά (όπως θα έπρεπε να συμβαίνει παντού) το μετρό.

Δεν καταλαβαίνω γιατί το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός -- γιατί δηλαδή ο "κανονισμός" του μετρό απαγορεύει τη μεταφορά ποδηλάτου. Στο τελευταίο βαγόνι κάθε συρμού υπάρχει χώρος που χρησιμεύει τόσο για τους ΑΜΕΑ (που παρεμπιπτόντως δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν πουθενά στην πόλη κι όχι λόγω μετρό, αλλά λόγω πολλών άλλων παραγόντων), όσο και για καρότσια παιδικά, όσο και για να δένεις ποδήλατο.
Αρα λοιπόν το οτι δεν υπάρχει υποδομή, μάλλον καταρίπτεται σαν ισχυρισμός.

Τώρα, το άλλο που λένε, ότι ίσως να προκληθεί πρόβλημα στο συρμό γιατί μπορεί με ένα απότομο φρενάρισμα να φύγει το ποδήλατο και να χτυπήσει κόσμος, επίσης δε στέκει, γιατί το ποδήλατο το ΔΕΝΕΙΣ στις ειδικές μπάρες που έχει εκει πίσω.

Το μόνο που ίσως έχει κάποια βάση, είναι ότι είναι λίγο δύσκολο για κάποιους να κατεβάσουν το ποδήλατο από τις κυλιόμενες. Προσωπικά το βρήκα εύκολο, ίσως επειδή το ποδήλατό μου είναι από αλουμίνιο, και επίσης γιατί φρόντιζα να είμαι στη σωστή μεριά (όταν ανέβαινα δηλαδή ήμουν πίσω από το ποδήλατο και όταν κατέβαινα ήμουν μπροστά). Επίσης, δεν πήγαινα να στριμωχτώ με τον κόσμο, περίμενα να φύγουν πρώτα και μετά χρησιμοποιούσα τις σκάλες -- για να "μη χτυπήσει κανείς", όπως είπαν σε άλλους ποδηλάτες.
Αν κάποιος δεν μπορεί να το κάνει έτσι, ίσως θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον ανελκυστήρα.

Δεδομένου ότι το σπίτι μου είναι 15 λεπτά με το ποδήλατο από τον κοντινότερο σταθμό μετρό, ενώ αν πάρω αυτοκίνητο θα κάνω 20 λεπτά να πάω και άλλα 10 τουλάχιστον για το παρκάρισμα, και θα έχω και αρκετό περπάτημα μόλις κατέβω από το μετρό,γιατι να μην παιρνω το ποδήλατο στο μετρό;

Φαίνεται πάντως, παρόλο που ο κανονισμός λέει άλλα, ότι γενικά υπάρχει μια κάποια ανοχή στο θέμα ποδήλατο στο μετρό. Αλλιώς σίγουρα θα με είχαν σταματήσει.
Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι κάποια στιγμή δε θα με σταματήσουν. Τελικά, ας μας αφήσουν ελεύθερους να μπαίνουμε , να τελειώνει η υπόθεση. Αφού άτυπα γίνεται, γιατί δεν το επιτρέπουν γενικώς;

Πολλοί γάμοι τελευταία...

Επειδή είμαι "παθώς και μαθώς"^[1] , είπα να σας δώσω τα φώτα μου σαν άνθρωπος που είμαι 3 εβδομάδες παντρεμένος.

Βλέπω αυτή τη στιγμή την κορυφαία ταινία "Νύχτα γάμου" και άκουσα την εξής κορυφαία φράση:

"Όταν ένας άντρας παντρεύεται [...] σταματάει να ακούει τη μαμά του και ακούει τη γυναίκα του" (Πέπη -- Μάρθα Καραγιάννη).

Fatal Flaw #1 : ο άντρας πάντα πρέπει κάποιαν να ακούει.
Fatal Flaw #2 : ο άντρας δεν έχει καμία γνώμη.

Ένα έχω εγώ να πώ: ΌΤΑΝ ΜΠΑΙΝΕΙ Η ΚΟΥΛΟΥΡΑ, ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΓΛΥΚΕΣ ΚΙ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΠΑΝΤΟΦΛΑ.

Άλλες εκπαιδευτικές ταινίες:
[1]"Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα"
[2]"Γάμος αλά ελληνικά"
[3]"Μια τρελή τρελή οικογένεια"

ΠΡΩΤΟΥ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΤΕ... ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΟΛΕΣ!!! ΕΙΝΑΙ ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ.

Υ.Γ.1: Πλάκα κάνω.


Υ.Γ.2: Αγνοήστε το Υ.Γ.1 - το έγραψα γιατί μέχρι εκεί μπορεί να διαβάζει και η γυναίκα μου, χεχεχεχε...

Οίκος ανοχής (ή αλλιώς...)

Μερικές σκέψεις, άσχετες μεταξύ τους και με το υπόλοιπο μπλογκ.
Γύρισα πριν 2 εβδομαδες. Κάθε μέρα συνειδητοποιώ ότι κάθε φορά που φεύγω εκτός χώρας μετά όταν γυρίσω, σιχτιρίζω συνέχεια. Μου φταίνε όλα. Προφανώς δεν έπρεπε να γυρίσω πίσω. Θα μου πει κάποιος, "ναι ρε συ, πήγες λίγες μέρες διακοπές σε άλλη χώρα και μας γύρισες κατευθείαν με αλλαγμένη λογική; κι εσύ ελληνάρας είσαι". Δίκιο έχουν, αλλα υπάρχει κάτι ακόμα: μείνανε μερικές καλές συνήθειες από την παραμονή μου έξω. Είδα και πως γίνονται μερικά πράγματα καλύτερα. Συνήθισα ο κόσμος να βοηθάει και να διευκολύνει όταν του ζητάς βοήθεια. Εδώ είναι απελπισία τα πράγματα. Με το που ήρθαμε και κάναμε μια διαδρομή για να φτάσουμε από το αεροδρόμιο στο σπίτι καταλάβαμε τη διαφορά. Μέχρι να φτάσουμε βρίζαμε τους πάντες. Και αναπολούσαμε τις ωραίες μέρες που περάσαμε μακριά απο εδώ.

Στο μεταξύ, λίγο πριν φύγω, γίνονταν κάτι μεγάλες απεργίες. Τώρα που έφτασα, πάλι γίνονταν κάτι μεγάλες απεργίες και για 2-3 μέρες τρέχανε πανικόβλητοι όλοι να πάρουνε καύσιμα. Και αυτά βέβαια, γιατι έχουμε ένα κράτος που δε φροντίζει να προλαβαίνει να κάνει αυτό που πρέπει, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να είναι ικανοποιημένοι και να μην τρέχουν στους δρόμους και στις Εθ. οδούς κάθε μέρα.

Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις ήταν το καλό μας κράτος δικαίου να αφήνει τον κόσμο να ταλαιπωρείται, έτσι ώστε να αντιδρά προς τους απεργούς. Όταν σκέφτομαι όλα αυτά λοιπόν, έρχεται στο μυαλό μου η λέξη "μπουρδέλο". Τέτοια αποδιοργάνωση δεν την έχω δει πουθενά σε όσες χώρες έχω πάει.

Τελικά εμάς τους Έλληνες δεν πρέπει να μας επιτρέπουν την έξοδο από τη χώρα.
Πικραινόμαστε εύκολα.

The Medium Format Box

Άργησα λίγο, λόγω της απουσίας μου, αλλά είναι καιρός να βάλω ένα ακόμα link στη συλλογή μου, το mediumformatbox.blogspot.com .
Πρόκειται για το νέο μπλογκ ενός φίλου, αφιερωμένο στη φωτογραφία, αλλά δεν μπαίνει ό,τι κι ό,τι εδώ: Μόνο φωτογραφίες από παλιά φωτογραφική μηχανή. Το αποτέλεσμα είναι, πρέπει να πω, εξαιρετικό.

Keep the fire burnin'

Και έλεγα σήμερα... δεν γίνεται να πάνε όλα καλά, κάτι στραβό θα γινόταν.
Ξαφνικά εκεί που μόλις είχα γυρίσει από τη δουλειά, ακούω "Βοήθεια! Φωτιά".
Ευτυχώς τη φωτιά την πρόλαβε ενα παλικάρι, ο οποίος είχε, μπορώ να πώ, τα γρηγορότερα αντανακλαστικά από όλους μας.

Η φωτιά ξεκίνησε από το συνήθη ύποπτο, ένα ελαττωματικό γκαζάκι, μέσα στην κουζίνα μιας ηλικιωμένης κυρίας που μένει στο κτίριο. Ευτυχώς πρόλαβε και την έσβησε το παιδί στην αρχή της και αποφεύχθηκαν τα χειρότερα.

Η κυρία ήταν φανερά σοκαρισμένη, ευτυχώς δεν έπαθε ούτε γρατζουνιά.
Τώρα που το σκέφτομαι... όλα καλά πήγαν τελικά... τίποτα στραβό.

Ιστορίες της πόλης (istories_tis_polis)

Αν σας αρέσει να διαβάζετε ιστορίες, εδώ (istoriestispolis.blogspot.com) άνοιξαν δυο φίλοι το blog τους και σας περιμένουν, στο σπίτι με τα μπλε παραθυρόφυλλα. To blog είναι ακόμα υπό κατασκευή και θα υπάρξουν και άλλες ιστορίες, όπως μου αποκαλύφθηκε σε "αποκλειστική συνέντευξη" μαζί τους. Αναμένουμε και άλλες νέες κυκλοφορίες....

Flamenco

Μαθαίνοντας Ισπανικά, παίρνεις και λίγο είδηση από το πως είναι η ισπανική κουλτούρα και γενικότερα η κουλτούρα των ισπανόφωνων.

Υπάρχουν λοιπόν κάποια κομμάτια της κουλτούρας που εμάς μας φαίνονται πολύ περίεργα. Λέγοντας αυτό έχω στο μυαλό μου πάντα τη μουσική, στο Flamenco όμως τα πράγματα μπλέκονται: είναι μουσική; είναι χορός; είναι και τα δύο; δεν είναι τίποτα από τα δύο αλλά συναίσθημα ντυμένο με μουσική και θέαμα;

Τελικά είναι ανεξήγητο , αλλα δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω. Δεν υπάρχουν λέξεις να το περιγράψει κάποιος επακριβώς. Κάποιος έγραφε, ότι στο Flamenco δε χορεύει ο χορευτής, αλλά γίνεται ο ίδιος Flamenco και συνοδεύει το ρυθμό.

Στο βίντεο, η Sara Baras χορεύει... δεν ξέρω τι μου αρέσει περισσότερο: οι κιθάρες, ο χορός, το τραγούδι;



Και βέβαια, flamenco χωρίς Camarón de la Isla και Paco de Lucia δεν γίνεται.

Who watches the Watchmen?

Πρόσφατα άκουσα ότι το Watchmen- μινι σειρά και έπειτα το πρώτο graphic novel των Alan Moore & Dave Gibbons - θα γίνει ταινία σύντομα (δείτε εδώ φωτογραφίες).

Αυτές οι δύο σελίδες παρακάτω νομίζω ότι έχουν αποδώσει τέλεια όλη την αίσθηση που θέλει να δώσει το comic... (κλικ για να δειτε σε μεγάλο)

Ελπίζω απλά να μη χάσει στη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη όπως γίνεται συνήθως, γιατί πραγματικά είναι ΠΟΛΥ καλό. Θα είναι κρίμα. Αν κρατήσουν πάντως το σενάριο ίδιο -πράγμα που δυστυχώς δεν έγινε για το V for Vendetta και δεν συζητάμε για το The League of Extraordinary Gentlemen του ίδιου- θα είναι μια καλή ταινία που θα μπορεί άνετα να την παρακολουθήσει κάποιος, άσχετα αν διαβάζει κόμικς ή όχι.

(UPDATE: το ενθαρρυντικό είναι ότι την ταινία την έχει αναλάβει ο Zack Snyder, σκηνοθέτης του 300 - γενικά ήταν πιστός στο αρχικό σενάριο, εκτός από κάποιες προσθήκες)

Πάντως για να έχει επιτυχία η ταινία, πιστεύω πρέπει να συμβουλευτούν το παλικάρι που έφτιαξε τούτο δω (δείτε και τη σελίδα από την οποία πήρε έμπνευση από κάτω ακριβώς και συγκρίνετε):

Το νέο μέλος των Motörhead (UPDATED)

Οι Motörhead επανενώθηκαν και πήραν για τραγουδίστρια τη Debbie Vandi, από ότι φαίνεται.
















[UPDATE v.2.0] κατόπιν ψαξίματος, βρήκα και αυτό: http://wiggler.gr/2007/10/16/foibos-bandi-10-years-of-copying/


Αυτά και άλλα τέτοια αστεία στιγμιότυπα, στο καινούριο βιντεοκλίπ της Δέσποινας Βανδή "Αγάπη"

και για όσους δεν κατάλαβαν , σας παρουσιάζουμε την DEBBIE KILMISTER!!!:

Σ.Σ: ακούστε ένα κλασσικό κομματάκι των μότορχεντ εδώ...