Μερικές σκέψεις, άσχετες μεταξύ τους και με το υπόλοιπο μπλογκ.
Γύρισα πριν 2 εβδομαδες. Κάθε μέρα συνειδητοποιώ ότι κάθε φορά που φεύγω εκτός χώρας μετά όταν γυρίσω, σιχτιρίζω συνέχεια. Μου φταίνε όλα. Προφανώς δεν έπρεπε να γυρίσω πίσω. Θα μου πει κάποιος, "ναι ρε συ, πήγες λίγες μέρες διακοπές σε άλλη χώρα και μας γύρισες κατευθείαν με αλλαγμένη λογική; κι εσύ ελληνάρας είσαι". Δίκιο έχουν, αλλα υπάρχει κάτι ακόμα: μείνανε μερικές καλές συνήθειες από την παραμονή μου έξω. Είδα και πως γίνονται μερικά πράγματα καλύτερα. Συνήθισα ο κόσμος να βοηθάει και να διευκολύνει όταν του ζητάς βοήθεια. Εδώ είναι απελπισία τα πράγματα. Με το που ήρθαμε και κάναμε μια διαδρομή για να φτάσουμε από το αεροδρόμιο στο σπίτι καταλάβαμε τη διαφορά. Μέχρι να φτάσουμε βρίζαμε τους πάντες. Και αναπολούσαμε τις ωραίες μέρες που περάσαμε μακριά απο εδώ.
Στο μεταξύ, λίγο πριν φύγω, γίνονταν κάτι μεγάλες απεργίες. Τώρα που έφτασα, πάλι γίνονταν κάτι μεγάλες απεργίες και για 2-3 μέρες τρέχανε πανικόβλητοι όλοι να πάρουνε καύσιμα. Και αυτά βέβαια, γιατι έχουμε ένα κράτος που δε φροντίζει να προλαβαίνει να κάνει αυτό που πρέπει, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να είναι ικανοποιημένοι και να μην τρέχουν στους δρόμους και στις Εθ. οδούς κάθε μέρα.
Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις ήταν το καλό μας κράτος δικαίου να αφήνει τον κόσμο να ταλαιπωρείται, έτσι ώστε να αντιδρά προς τους απεργούς. Όταν σκέφτομαι όλα αυτά λοιπόν, έρχεται στο μυαλό μου η λέξη "μπουρδέλο". Τέτοια αποδιοργάνωση δεν την έχω δει πουθενά σε όσες χώρες έχω πάει.
Τελικά εμάς τους Έλληνες δεν πρέπει να μας επιτρέπουν την έξοδο από τη χώρα.
Πικραινόμαστε εύκολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου