Ααααχ... καλό φθινόπωρο!!! Γύρισα. Είχα πεσει σε μόουντ διακοπών, και το μόνο που ανέβασα στο Internet από τα μέσα Ιουλίου είναι οι φωτογραφίες από τις διακοπές!
Αλλά κάποτε έπρεπε να επιστρέψω επιτέλους. Και ευτυχώς και επέστρεψα, και βρήκα μαζί με την Καλή Σύζυγο το στέκι μας για το χειμώνα: ένα ροκ καφέ εδώ στην περιοχή μας. Τι σχέση έχει τώρα αυτό με το κομμάτι της εβδομάδας; Μεγάλη, γιατί εκεί άκουσα πολλά κομμάτια που είχα χρόνια να τα ακούσω σε μαγαζί και ειδικά σε καφέ, ακόμα και παλιά που σύχναζα στα καφέ των Εξαρχείων.
(Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως είναι καλή ιδέα σε κάποιο άλλο ποστ να σας προσκαλέσω να βγάλετε το τοπ 5 αγαπημένων σας καφέ, παμπ ή ότι άλλο!Αλλα πλατειάζω... επανέρχομαι λοιπόν.)
Στο ροκ καφέ λοιπόν αυτό, άκουσα το Jeremy των Pearl Jam. Αγαπημένο κομμάτι, από ένα γκρουπ που είναι από τα λίγα σχήματα που υπάρχουν ακόμα από τη σκηνή του Seattle, τη grunge -- για τους μη γνωρίζοντες, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 90, είχε γίνει πολύ γνωστή η grunge rock και είχε πολύ μεγάλη επιτυχία, κάτι που έγινε περισσότερο εμφανές κατά την κυκλοφορία του Nevermind των Nirvana και βέβαια του Ten των Pearl Jam αλλά και του Badmotorfinger των Soundgarden.
Από τα καλύτερα κομμάτια των Pearl Jam.
