Μακράν η καλύτερη διαφήμιση αυτοκινήτου που έχω δει τελευταία

Ο Darth Vader μικρός: προσπαθεί να φάει μέχρι και το σάντουίτς του χρησιμοποιώντας τη Δύναμη...
Απλά γαμάτος όποιος το σκέφτηκε.

Το κομμάτι της εβδομάδας: Queensrÿche - Revolution Calling

Μια και μυρίζει διαδηλώσεις, θα βάλω κι εγώ τα επαναστατικά εδώ στο μπλογκ. Επέλεξα ένα κομμάτι από τη δισκάρα των Queensrÿche "Operation Mindcrime", που είναι ένα -όπως λέγεται- concept album και περιγράφει την ιστορία ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε ψυχιατρείο με αμνησία και ξαφνικά θυμάται πως βρέθηκε εκεί. Η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από τα τραγούδια του δίσκου μέχρι το τέλος, όπου ο ήρωας της ιστορίας, ο Νίκκι, ξαναρχίζει από την αρχή ("I remember now...") σαν να μην είχε θυμηθεί τίποτα.
Στο συγκεκριμένο κομμάτι "Revolution Calling", ο Νίκκι περιγράφει το πως έμπλεξε με τον Dr X και διάφορους πολιτικούς που τον εκμεταλλεύτηκαν για τους σκοπούς τους.

"I used to trust the mediaTo tell me the truth, tell us the truth / But now I've seen the payoffs / Everywhere I look / Who do you trust when everyone's a crook?"

Countdown To Extinction?

Η αντίστροφη μέτρηση προς την κατάρρευση δείχνει να συνεχίζεται. Για πρώτη φορά πιστεύω ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει σοβαρό λόγο να ανησυχεί: ο θυμός , το αίσθημα αδικίας και η αγανάκτηση βρήκε έκφραση μέσα από το κίνημα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που βγήκαν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν. Μου στοιχίζει πάρα πολύ που δεν μπορώ να παρεβρεθώ - δυστυχώς ένα νεογέννητο δεν αφήνει και πολύ χρόνο μέσα στη μέρα ακόμα και για να σκεφτείς την πιθανότητα να πας σε μια διαδήλωση. Από την αρχή της κρίσης, πίστευα ότι αν γινόταν κάτι τέτοιο θα ήμουν κι εγώ στους δρόμους. Να φανταστείς ότι άνθρωποι που δεν είχαν ξαναπάει σε πορείες πήγαν στο Σύνταγμα να διαμαρτυρηθούν, κι εγώ νιώθω σαν βιδωμένος στον καναπέ αυτή τη στιγμή που δεν μπορώ να πάω.

Αναρωτιέμαι ποια θα είναι η συνέχεια του πράγματος: αυτή η αγανάκτηση θα έχει κάποια κορύφωση, ή θα ατονίσει μετά από μερικές μέρες; Είναι συναρπαστικό να σκεφτεί κάποιος ότι οι διαμαρτυρίες σε όλη την Ευρώπη θα καταλήξουν κάπου - θέλω να ελπίζω ότι μπορεί ακόμα να αναστραφεί αυτή η κατάσταση, στην οποία την κρίση την πληρώνουμε πάντα εμείς που την πληρώναμε πάντα. Ο εύκολος στόχος: οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, που πάντα πληρώνουν τα σπασμένα κυρίως άλλων. Επιτέλους φάνηκε κάπως ότι ο κόσμος δεν μπορεί να την ανεχτεί αυτή την κατάσταση, ότι δεν καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια, ότι δεν "κοιμόμαστε" όπως έλεγαν οι φίλοι μας οι Ισπανοί.

Φωτό από τον Βασίλη Αγγελή

Θα ιδρώσει το αυτί των ανθρώπων της εξουσίας και θα αρχίσουν επιτέλους να λαμβάνουν σοβαρά τους ανθρώπους; Ή θα χρειαστεί να φύγουν με τη βία, να καταρρεύσει η οικονομία όπως στην Αργεντινή και να ξεκινήσουμε από την αρχή όπως στο κόμικ του Αρκά "Μετά την Καταστροφή";

Τρέμω και μόνο να το σκέφτομαι... Από την άλλη, δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη διέξοδος. Δε νομίζω, Τάκη...

Hagakure Wisdom!

Επίκαιρο, από το "Hagakure, Η Τέχνη του Σαμουράι":

#76: Δεν επιτρέπεται να παραμελούμε την εκπαίδευση των παιδιών.

Όλα τα μωρά στην πίστα!!!

• Ρε σεις έγινα πατέρας. Μετά από σχεδόν ένα μήνα είναι η πρώτη φορά που βρίσκω χρόνο να γράψω λίγο... Έτσι θα σας κάνω ένα μικρό update των τελευταίων 3 εβδομάδων.
• Η μπέμπα μας γεννήθηκε στις 4 Μαΐου και είναι κουκλί (χα, τι πρωτότυπο - ο μπαμπάς λέει ότι η κόρη του είναι όμορφη)!
• Το όνομα αυτής: Μυρτώ ή Μελίνα (ένα από τα δύο, δεν ξέρουμε ακόμα)
• Από υγεία είμαστε όλοι καλά, έχουμε πήξει όμως ελαφρώς γιατί

1. Η Καλή Σύζυγος πριν περίπου 10 μέρες εμφάνισε μια σχετικά κουφή ασθένεια, "Έρπη Ζωστήρα" (δερματική πάθηση που προέρχεται από την ανεμοβλογιά) και ο παιδίατρος της είπε ότι δεν έπρεπε ούτε να πιάνει το παιδί. 
2. Αυτό σημαίνει ότι διέκοψε αναγκαστικά και το θηλασμό - δεν επιτρεπόταν ούτε να δίνουμε το γάλα της μαμάς με μπιμπερό.
3. Αποτέλεσμα ήταν να πρέπει να δώσουμε φόρμουλα γάλακτος στο παιδί για περίπου μία εβδομάδα - της προκάλεσε ένα στούμπωμα χωρίς προηγούμενο και αναγκαστήκαμε να καταφύγουμε στα υπόθετα... 
4. Από εκεί που το παιδάκι είχε πάρει μια σειρά, τώρα έχουν αναποδογυρίσει όλα και πολεμάμε πάλι από την αρχή να θηλάσει.

• Ευτυχώς τώρα τα πράγματα πάνε καλύτερα, ελπίζουμε να καταφέρει η μπέμπα να τρώει επαρκώς από τη μαμά της πάλι. Το καλό είναι ότι μέχρι στιγμής αυξάνεται το βάρος της πολύ καλά οπότε είμαστε αισιόδοξοι. Η μαμά της κι εγώ είμαστε λίγο αποδιοργανωμένοι ακόμα, αλλά που θα μας πάει, θα στρώσουμε!