Countdown To Extinction?

Η αντίστροφη μέτρηση προς την κατάρρευση δείχνει να συνεχίζεται. Για πρώτη φορά πιστεύω ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει σοβαρό λόγο να ανησυχεί: ο θυμός , το αίσθημα αδικίας και η αγανάκτηση βρήκε έκφραση μέσα από το κίνημα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που βγήκαν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν. Μου στοιχίζει πάρα πολύ που δεν μπορώ να παρεβρεθώ - δυστυχώς ένα νεογέννητο δεν αφήνει και πολύ χρόνο μέσα στη μέρα ακόμα και για να σκεφτείς την πιθανότητα να πας σε μια διαδήλωση. Από την αρχή της κρίσης, πίστευα ότι αν γινόταν κάτι τέτοιο θα ήμουν κι εγώ στους δρόμους. Να φανταστείς ότι άνθρωποι που δεν είχαν ξαναπάει σε πορείες πήγαν στο Σύνταγμα να διαμαρτυρηθούν, κι εγώ νιώθω σαν βιδωμένος στον καναπέ αυτή τη στιγμή που δεν μπορώ να πάω.

Αναρωτιέμαι ποια θα είναι η συνέχεια του πράγματος: αυτή η αγανάκτηση θα έχει κάποια κορύφωση, ή θα ατονίσει μετά από μερικές μέρες; Είναι συναρπαστικό να σκεφτεί κάποιος ότι οι διαμαρτυρίες σε όλη την Ευρώπη θα καταλήξουν κάπου - θέλω να ελπίζω ότι μπορεί ακόμα να αναστραφεί αυτή η κατάσταση, στην οποία την κρίση την πληρώνουμε πάντα εμείς που την πληρώναμε πάντα. Ο εύκολος στόχος: οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, που πάντα πληρώνουν τα σπασμένα κυρίως άλλων. Επιτέλους φάνηκε κάπως ότι ο κόσμος δεν μπορεί να την ανεχτεί αυτή την κατάσταση, ότι δεν καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια, ότι δεν "κοιμόμαστε" όπως έλεγαν οι φίλοι μας οι Ισπανοί.

Φωτό από τον Βασίλη Αγγελή

Θα ιδρώσει το αυτί των ανθρώπων της εξουσίας και θα αρχίσουν επιτέλους να λαμβάνουν σοβαρά τους ανθρώπους; Ή θα χρειαστεί να φύγουν με τη βία, να καταρρεύσει η οικονομία όπως στην Αργεντινή και να ξεκινήσουμε από την αρχή όπως στο κόμικ του Αρκά "Μετά την Καταστροφή";

Τρέμω και μόνο να το σκέφτομαι... Από την άλλη, δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη διέξοδος. Δε νομίζω, Τάκη...