Shot de fok oop, you inglourious baster!!!

Το μήνυμα ήταν μια προσφορά, της οργάνωσης "Μένος Αντιεξουσιαστικών Πυρήνων Ανορθογραφίας" (ΜΑΠΑ). Σύμφωνα με αυτό, όλοι οι αστυνομικοί προσομοιάζουν με τέτοια(basters):

The number of the beast (+66000km)

Από το κοντέρ του αυτοκινήτου της Καλής Συζύγου.

Φινλανδοί

Ωραίοι τύποι οι Φινλανδοί: με τις μπλακ-μεταλλιές τους , την ηρεμία τους αλλά κυρίως, τις εξωφρενικές ταχύτητες πρόσβασης στο Internet...

Μόλις διάβασα ότι από τον Ιούλιο του 2010 θα είναι βασικό δικαίωμα για όλους όσους ζουν εκεί να έχουν broadband σύνδεση τουλάχιστον 1Mbps. Τσάμπα. Με στόχο, να έχουν όλοι 100Μbps μέχρι το 2015. Χωρίς να πληρώνουν ούτε δεκάρα.

Και μετά μου φαινόταν περίεργο , που στην σουηδική ταινία του Στιγκ Λάρσον "Το κορίτσι με το τατουάζ", το εν λόγω κορίτσι, όταν πήγε σε μια καλύβα στη μέση του πουθενά, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να καρφώσει το ethernet καλώδιό της στην πρίζα της καλύβας... (αν και να πω την αλήθεια ,μετά που το ξανασκέφτηκα, εξεπλάγην που δεν χρησιμοποίησε και wi-fi)

Πρέπει επειγόντως να γίνουμε σκανδιναβική χώρα. Έστω και Δανία βρε αδελφέ, που είπε και ο Γιώργος (στα όνειρά μας).

Το κομμάτι της εβδομάδας: Πέτρος Θεοτοκάτος - Θα Χαθώ

Σήμερα είδα στην τηλεόραση τον Μύρωνα Στρατή να παίζει το τραγούδι " Θα Χαθώ " του Πέτρου Θεοτοκάτου. Το συγκεκριμένο τραγούδι εμένα δεν μου πολυαρέσει και προτείνω να το ακούσετε μόνο και μόνο για να καταλάβετε γιατί.

Θυμάμαι απλά ότι πριν πολλά χρονια, το 1998, γινόταν τρελή προώθηση στο δίσκο του Θεοτοκάτου, που φαντάζομαι ότι δεν είχε τα αναμενόμενα από την δισκογραφική του αποτελέσματα- δεν ήταν της "μόδας" τότε αυτό το στυλ.

Όμως από την άλλη, σκέφτηκα ότι τελικά, όλα στο εμπορικό κομμάτι της μουσικής είναι ζήτημα της κατάλληλης προώθησης στην κατάλληλη στιγμή.

Ο Θεοτοκάτος, πριν πολλά χρόνια όταν είχε κυκλοφορήσει το τραγούδι είχε μέτρια επιτυχία. Η αλήθεια είναι ότι ήταν μέτρια επιτυχία μετά από πολλή προώθηση σε ένα μέτριο δίσκο (sad but true). Απλά πιστεύω ότι βγήκε λάθος στιγμή: Τώρα έχουμε τους Onirama, τους Domenica, τον Μύρωνα Στρατή, τον Γιώργο Δημητριάδη (που παλιά είχε ένα συγκρότημα, τους Μικρούς Ήρωες-- χωρίς μεγάλη επιτυχία) και ένα σωρό άλλους που κάνουν παρόμοια μουσική με τον Θεοτοκάτο.

Και να 'μαστε λοιπόν, το 2009, που ένα μέτριο τραγούδι ενός τραγουδοποιού με μέτρια φωνή, που κατά τη γνώμη μου γράφει μουσική καλύτερα από ότι τραγουδάει, γίνεται τεράστια επιτυχία από έναν επίσης μέτριο τραγουδιστή.

Το τραγούδι το βάζω εδώ έτσι για να βλέπουμε τις τάσεις ανακύκλωσης που έχει η ελληνική (και όχι μόνο η ελληνική) ποπ, και κυρίως, για να μην νομίζουμε αυτοί που τα ακούνε ότι αυτά που κυκλοφορούν είναι καινούρια...

Το κομμάτι της εβδομάδας: Seal - Killer

Όλη αυτή η κουβέντα προηγουμένως με το λάδωμα για να πάρουμε το στερεοφωνικό από το τελωνείο, μου θύμισε το στερεοφωνικό και το πρώτο CD που ακούσαμε από αυτό το στερεοφωνικό μαζί με την αδελφή μου: το "Seal" του ομωνύμου καλλιτέχνου.

Ειδικά στο track "Killer" φάνηκε η υπεροχή του ψηφιακού ήχου σε σχέση με το πικάπ που είχαμε: πραγματικά η μουσική ήταν σε μια πολύ ευρεία μπάντα συχνοτήτων, αν λαβεις υπόψη σου τα κρουστά και τα ηχητικά εφέ της μουσικής του Adamski...

Τώρα βέβαια με το γιουτιουμπ, που να καταλάβετε τι εννοώ, είναι πολύ χάλια ο ήχος...

Αλλά το κλιπ έχει πολύ πλάκα, αν και πρέπει να ήταν το απαύγασμα της αισθητικής

τελειότητας τότε για ηλεκτρονική μουσική. Ειδικότερη πλάκα έχει το μαλλί-σφουγγαρίστρα-με-κοτσίδια του Seal (ευτυχώς μετά τα ξύρισε τελείως).

Δείτε και αναπολήστε τις μέρες εκείνες του '91...

Κατάρα στον λαδέμπορα

Άκουγα αυτές τις μέρες πάλι για την πάταξη της διαφθοράς και τα μαχαίρια που θα φτάσουν στο κόκκαλο και όλα αυτά, και όλη αυτή η φάση μου έφερε στο μυαλό την πρώτη φορά που θυμάμαι να είδα λάδωμα.

Ο πατέρας μου σε κάποια φάση είχε φέρει μαζί του, γυρνώντας από ένα ταξίδι με το καράβι στην Ιαπωνία, έγχρωμη τηλεόραση, βίντεο και ένα μίνι ηχοσύστημα (σε μια εποχή που αυτά εδώ ήταν δυσεύρετα).

Δεν είμαι τελειως σίγουρος για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη αλλά ήταν σίγουρα λάδωμα... έχω την εντύπωση ότι καθυστερούσαν επίτηδες να εκτελωνίσουν τις συσκευές, στο τελωνείο που ήταν τότε κοντά στο αεροδρόμιο, κάπου κοντά στη Βουλιαγμένης. Οπότε, το θεωρούσαν δεδομένο ότι ο άλλος θα πλήρωνε κανα ψιλό για να τις παρει λιγο γρηγορότερα.

Το ποσό για εκείνη την εποχή και επειδή ήμουν πιτσιρίκι μου είχε φανεί αρκετά μεγάλο (ήταν 10000 δραχμές). Αλλά αυτό που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ είναι το ύφος του γλειώδη τύπου, καθώς άνοιγε το συρτάρι για να βάλει μέσα τα λεφτά ό πατέρας μου -- δήθεν ότι πέσανε. Υποθέτω ότι δεν θα το ξεχάσω γιατί μου φάνηκαν όλα τόσο ηλίθια και παιδαριώδη (ξέρεις, οι φάσεις που κανείς δε λέει κάτι ευθέως αλλά όλοι ξέρουν τι εννοεί).

Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε; 20; 22;

Ε, ακόμα τα ίδια λέμε με τότε... πάταξη της λαδοκρατίας και κουραφέξαλα.

Αλλα είναι λογικό. Το λάδι είναι εθνικό μας προϊόν. Εξάγουμε κιόλας... και ειδικά στη Γερμανία πολύ.

Πάμε ξανά όλοι στις κάλτσες!

Αααααχ... deja vu! Πριν 2 χρόνια ακριβώς, το ΠΑΣΟΚ ήταν στη θέση που είναι η Ν.Δ. τώρα: γκρίνια, μαχαιρώματα, τσακωμοί, και πάνω απ' όλα οι εκλογές για την προεδρία του κόμματος. Μια διαδικασία που αυτή τη φορά στη Ν.Δ. η υπερνομαρχάρα , βάζοντας υποψηφιότητα για την προεδρία της Ν.Δ. φρόντισε (ευτυχώς) να την κάνει ιδιαιτέρως διασκεδαστική, σε αντίθεση με την μαγκουφιά και την μιζέρια που έβγαζε το ΠΑΣΟΚ εκείνη την περίοδο.

Έτσι, διασκεδάζοντας κι εγώ με το καινούριο σκετσάκι του Π.Ψ., εγώ θα αντιγράψω αντίστοιχες κινήσεις εκείνης της περιόδου του 2007, και λέω να πάω να γίνω μέλος της Ν.Δ. για να ψηφίσω τον Ζορό για πρόεδρο! Πρέπει να ενισχύσουμε το ποσοστό του, είναι τελευταίος -- με ποσοστό στις προτιμήσεις 10%.

(σκέφτηκα μάλιστα να πάω στο petitiononline.com και να αρχίσω να ζητάω ψηφιακές υπογραφές για να του δώσουν απευθείας την προεδρία χωρίς εκλογές προέδρου. Αλλα τελικά συγκρατήθηκα)

Καλή επιτυχία στον Παναγιώτη!

Γίνεται όλο και καλύτερο...

Φανταστείτε τον τίτλο του έργου: "Ο Καραγκιόζης Πρόεδρος"

Διαβάστε εδώ για να καταλάβετε τι εννοώ: http://www.tvxs.gr/v22562

Ο Ακέφαλος Καβαλάρης ξαναχτυπά

Κάνοντας μια βόλτα στα σάιτ της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, πήρα δόση C.S. (computer stupidity)...
Καλά, είναι γαμάτοι οι web admins στο σάιτ της Ν.Δ.: έχουν αφήσει το link κάτω από τον Καραμανλή μέχρι αυτή την ώρα που γράφω, να εμφανίζει tool tip text "Κώστας Καραμανλής Πρωθυπουργός της Ελλάδας" και να στέλνει στο www.primeminister.gr, το οποίο, δεν έχει προλάβει κανείς να το ανανεώσει (δείτε screenshots).

Ευσεβείς πόθοι...

Να ανεβάσω τη φωτογραφία μου στο site του ακέφαλου καβαλάρη;

Στο μεταξύ, στο pasok.gr εχουν μια φάνκυ αίσθηση για τις δραστηριότητες του προέδρου... γράφει σε μια ετικέτα "Επόμενο live"... προφανώς εννοεί την επόμενη συναυλία του Γ.Α. Παπανδρέου, με γκεστ τον Γερολυμάτο (τι; ήταν υποψήφιος με αλλο κόμμα;), μπουζούκι τον σύντροφο Βενιζέλοφ και στα μπαλέτα τον Πάγκαλο.

Αντε... και καλή αρχή

Best of Kostas

Το αφιέρωμα του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ στον Κώστα Καραμανλή είναι επίκαιρο όσο ποτέ αλλοτε... o προηγούμενος "καταλληλότερος" στα καλύτερά του

La canciόn de la semana: Aventura - Obsesiόn

Es hora de bailar... Ξεκινήσαμε τη νέα χορευτική χρονιά αυτή την εβδομάδα, πήγαμε στο πρώτο μάθημα salsa για φέτος. Μέσα στο μάθημα της salsa έχει και bachata, που είναι παρεμφερές μουσικό είδος. Κάτι σαν μπαλάντες σάλσα δηλαδή. Το κομμάτι αυτής της εβδομάδας μπαίνει αυτοδίκαια εδώ, αφού το Σάββατο πήγαμε και για χορό με την παρέα (σε μαγαζί που παίζει σάλσα, μερένγκε και γενικότερα λάτιν -- φάγαμε στη μάπα και κάτι ρεγκετόν βέβαια, αλλα τι να κανεις!)

Les presento los reyes de la bachata : Aventura.

Σας παρουσιάζω τους βασιλιάδες της μπατσάτα: Aventura.

(γαμώ τα παιδιά φαίνονται, ετσι; ;-DDD)

Ευλογίες

Αποκλειστικό ντοκουμέντο!!! Η συνομιλία Μητσοτάκη-Καραμανλή αμέσως μετά την προκήρυξη των εκλογών:

Τελικά αυτό το αστείο με το Μητσοτάκη είναι πλέον πολύ εύκολο... σαν να κλέβεις εκκλησία!

Πάμε όλοι μαζί στις κάλτσες

Μερικοί μας διασκεδάζουν γράφοντας "Κάλπη" και τα παρόμοια στους κάδους των σκουπιδιών.

Internet Connection Fail

Internet : ENTER ARAOUND THE CORNER.
Μια όμορφη πινακίδα από Αθηναίους γλωσσομαθείς.
Και μετά κοροϊδεύουν τα Γιαπωνέζικα Engrish, οι θρασύτατοι.