Ο Νόμος του Μέρφυ

26.12.08

Χρόνια πολλά!


Χρόνια πολλά σε όλους, καλή χρονιά και εύχομαι να έχει ο καθένας ό,τι επιθυμεί. Αυτό για φέτος είναι το τελευταίο ποστ. Θα τα πούμε αφού γυρίσουμε πάλι με τη νέα χρονιά.

19.12.08

Το τραγούδι της εβδομάδας: Toumani Diabaté's Symmetric Orchestra - Tapha Niang


Το "Tapha Niang" είναι ένα από τα ωραιότερα Αφρικάνικα τραγούδια που έχω ακούσει. Ο Toumani Diabaté είναι μουσικός από το Μαλί και η μουσική του όπως θα ακούσετε έχει επιροές τόσο από την παραδοσιακή Μαλί μουσική όσο και από είδη όπως η τζάζ και η μπλουζ.

Αν και το είχα ακούσει πρώτη φορά μέσα από τη συλλογή "World Circuit Presents...", είναι από το άλμπουμ "Boulevard de l'Independance". Το κύριο όργανο που παίζει ο Diabaté λέγεται kora, και ο ήχος του ακούγεται στην εισαγωγή του καταπληκτικού κομματιού.

Ψάχνοντας να βρω ένα βίντεο από το youtube για να βάλω στο μπλογκ, έβρισκα συνεχώς βίντεο με την ένδειξη Little Big Planet. Μετά που το κοίταξα λίγο παραπάνω κατάλαβα γιατί:

In October 2008 the Arabic language lyrics in Diabaté's song Tapha Niang (from Boulevard de l'Independance) were removed from the PlayStation 3 video gameLittleBigPlanet, after it elicited objections from a Muslim individual due to their inclusion of verses from the Koran.[4] The publisher Sony Computer Entertainment Europe decided to delay the launch of the game by a week and recall most discs in order to replace the song with a lyric-free instrumental version. However, some copies of the original game had already been sold in the Middle East and United States.[5]
Αμάν πια με τους μυγιάγγιχτους!!! Έλεος...

Ψάχνοντας σε παλιά μπακάπ (backup)...

...βρήκα το παρακάτω, μέσα σε ένα CD και είπα να το ανεβάσω για να (ξανα)γελάσουμε... πατήστε εδώ για το βίντεο του ρημίξ που βασίστηκε πάνω στην παρακάτω έρευνα.



Ερευνα πάνω στη δομή τραγουδιού
"τι σου έχω κάνει" - Μαζωνάκης

Τα μέρη του τραγουδιού και οι χρονικές διάρκειές τους
1. intro -- 17.42 sec
2. 1η στροφή -- 14.86 sec
3. Chorus "Τι σου έχω κάνει" (x2) -- 30.18 sec
4. Chorus "Μου ξενοπ****σαι" -- 16.85 sec
5. παραλλαγή intro -- 13.97 sec
6. 2η στροφή -- 14.980 sec
7. Chorus "Τι σου έχω κάνει" (x2) -- 30.18 sec (***)
8. Chorus "Μου ξενοπ****σαι" -- 16.85 sec (***)
9. παραλλαγή intro --13.71 sec
10. Chorus "Μου ξενοπ****σαι" -- 15.24 sec
11. Chorus "Τι σου έχω κάνει" - παραλλαγμένο -- 14.76 sec
12. Μαζεμα πιάτων (πιθανότατα sample απο το μαγαζί που τραγουδούσε) --23.57 sec (***)

(***) : κατά προσέγγιση

total: 3' 44''
Εκ των οποίων καταλαμβάνονται 1' 34'' περίπου ή 42% του χρόνου του "τραγουδιού" από τα chorus, ενώ οι στίχοι των δύο (2) στροφών καταλαμβάνουν μόλις to 13%(!)...

ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ

Το παραπάνω θεωρείται επιτυχία, γιατί στο "Πόσο μου λείπει" του Volanis
τα αντίστοιχα ποσοστά είναι
-> total: 4' 11''
-> 2' 11'' (52%) περίπου τα chorus
-> 0' 10'' (4% !!!)οι υπόλοιποι στίχοι("λείπεις και βλέπω μέσα στα καλοκαίρια...")

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Γενικά δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι. Πας να ακούσεις τον "καλλιτέχνη" να "τραγουδήσει" και τελικά διαπιστώνεις ότι όλα κι όλα "τραγουδάει" 3 φορές το ρεφραίν (ή τα ακέραια πολλαπλάσια του, αναλόγως πόσες φορές θα το τραγουδήσει μέσα στο πρόγραμμα του-- στην περίπτωση του Volanis βεβαια το ρεφραίν τραγουδιέται 4,5 φορές που δεν έχει ακέραια πολλαπλάσια). Επίσης είναι παρατηρημένο ότι τα τραγούδια που γίνονται χιτ ειναι κατά μεγάλο ποσοστό τούρκικα, αραβικά, αιγυπτιακά και γενικότερα από λαούς που έχουν στενή σχέση με τα χανουμάκια, το ισκεντέρ κεμπάπ, το σουτζούκι, και το μπουζούκι.


Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό το τελευταίο δεν είναι και πολύ "politically correct", θα αρχίσουν να με βρίζουν ρατσιστή στα σχόλια του ποστ...!!!


18.12.08

Και μετά σου λέει , 'Γιατί δεν αγαπάνε τα παιδιά το σχολείο;'


... Να γιατί: γιατί όταν παίρνουν μια ωραία πρωτοβουλία τα παιδιά, τα σταματάει το ελληνικό δημόσιο, που μέρος του είναι και τα σχολεία.

Τα παιδιά του Λυκείου λοιπόν πήραν πρωτοβουλία να πάνε οργανωμένα να μαζέψουν τα σκουπίδια σε μια περιοχή κοντά στο σχολείο (περισσότερο σαν συμβολική κίνηση για να κινητοποιήσουν το δήμο προς αυτή την κατεύθυνση).

Όμως, ο διευθυντής, απέρριψε την ιδέα τους, λέγοντας ότι είχαν αντίρρηση οι υπόλοιποι καθηγητές, με τους οποίους δεν είχε όμως συζητήσει καθόλου για το θέμα. Άρα λοιπόν κάποιος με το έτσι θέλω, σταμάτησε τα παιδιά από το να κάνουν μια κίνηση για να καλυτερέψουν λίγο τον τόπο τους. Το όλο εγχείρημα, πρέπει να πω ότι το σκέφτηκε ένας μαθητής που δεν έχει τόσο καλές ακαδημαϊκές επιδόσεις, όμως είναι δραστήριος σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες (αυτές τις μέρες έχει ασχοληθεί και με τη συλλογή τροφίμων για άπορες οικογένειες).

Πρώτη φορά είδα πρόεδρο δεκαπενταμελούς να φέρνει τέτοια πρόταση στο σχολείο. Όλους τους υπόλοιπους το μοναδικό που τους ενδιέφερε ήταν να οργανώσουν την πενθήμερη εκδρομή. Και μια τέτοια ωραία πρόταση έπεσε σε τοίχο, γιατί κάποιος πιστεύει ότι δεν είναι σωστό να χάσουν μια μέρα στο σχολείο (που παρεμπιπτόντως είναι και η τελευταία μέρα πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων -- θυμόσαστε τι μάθημα γινόταν εκείνες τις μέρες πριν τις διακοπές;;). Κι όμως, αυτό θα ήταν πιο χρήσιμο μάθημα για τα παιδιά, από αυτά τα μαθήματα που διδάσκονται στο σχολείο. Και με κάτι τέτοια γίνονται καλύτεροι άνθρωποι.

Εμείς όμως, επιλέγουμε να πνίξουμε οποιαδήποτε προσπάθειά τους να γίνουν καλύτεροι. Και μετά, περιμένουμε ότι δεν θα μισήσουν το σχολείο και ότι δεν θα βγουν στους δρόμους να μας φτύνουν και να πετάνε πέτρες στους αστυνομικούς.

17.12.08

Ο Ισοκράτης στις κωλοφυλλάδες...


...και μάλιστα άσχημα παραφρασμένος.Εκεί καταντήσαμε. Να τα διαβάζουμε σε κακή αναπαραγωγή.
Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που είναι σοβαροί και τα μεταφράζουν σωστά, όπως ο Νίκος Σαραντάκος.
[[UPDATE: μόλις έμαθα ότι στην εφημερίδα είναι μέτοχος η Γιάννα Αγγελοπούλου... αυτό από μόνο εξηγεί πάρα πολλά]].

12.12.08

και επειδή το παράχεσα με τα πολιτικά...

...αυτές τις μέρες, νομίζω πως ήρθε η ώρα να ποστάρω μια από τις γνωστές fubar (=fucked up beyond any recognition) πινακίδες:Και επειδή δεν διαβάζεται (1.3Μπιξελς βλεπεις) , γράφει:
"Πάρτε καρόστι από το χώρο του parking".

Ψωμί - μπουζούκια - μπάλα


Αυτό μάλλον θα φώναζε παλιά ο κ. Ευρυπίδης Στυλιανίδης αντί του "ψωμί - παιδεία - ελευθερία". Το Σάββατο το βράδυ, μετά από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου(η οποία έγινε στις 9 το βράδυ περίπου), την ώρα που ήδη πρέπει να είχαν αρχίσει τα πρώτα επεισόδια, ο υπουργός παιδείας ήταν στα μπουζούκια (Τερζή - Παπαρίζου συγκεκριμένα) μαζί με τον υφυπουργό εσωτερικών. Το πρόγραμμα στις πίστες αν δεν κάνω λάθος αρχίζει συνήθως μετά τις 10.30. Την επόμενη μέρα το απόγευμα, τον είδαν στο γήπεδο, που έπαιζε ΑΕΚ - Πανθρακικός.

Αντί να έχει το θάρρος να βγει και να πει "έκανα λάθος εκτίμηση και ήμουν εκεί", που στο κάτω κάτω προς τιμήν του θα ήταν, δήλωσε ότι "ενημερώθηκα πολύ αργά και εκείνη την ώρα που το έμαθαν έφυγαν από το κέντρο". Κάποιοι όμως λένε ότι ήταν στο πρώτο τραπέζι μέχρι τις 4.30 το πρωί. Για το γήπεδο είπε ότι πήγε εκεί να συναντήσει κάποιους ανθρώπους από την εκλογική του περιφέρεια για τους οποίους τον ειδοποίησαν ότι βρίσκονταν εκεί... αλλά μια φωτογραφία τον δείχνει να κάθεται δίπλα δίπλα με τον πρόεδρο της ΑΕΚ.

Δεν είναι μεμπτο να πηγαίνεις ούτε στα γήπεδα, ούτε στα μπουζούκια. Το μεμπτό είναι να μην έχεις πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει έξω από τη γυάλα που ζεις, ενώ βρίσκεσαι στην κυβέρνηση της χώρας. Για άλλη μια φορά ένα μέλος της κυβέρνησης μας έδειξε το αυτονόητο, ότι ζει σε άλλο πλανήτη από εμάς τους υπόλοιπους.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά τωρα: απλά διάβασα το παρακάτω e-mail που στάλθηκε με ημερομηνία 10/12/2008 από το υπουργείο. Διαβάστε και σεις και μπορείτε να καταλάβετε πόση ουσία έχουν όλα αυτά που λέει, με βάση τις πράξεις του. Έχω τονίσει με έντονη γραφή και μερικά πολύ ωραία σημεία...
Παρόλα αυτά είμαι σίγουρος για την επανεκλογή του στις επόμενες εκλογές. Ψηφίστε τον ! Το αξίζει περισσότερο κι' από τον Βουλγαράκη.

Μήνυμα του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη
για την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Για όλους τα παιδιά είναι το παρόν αλλά κυρίως το μέλλον, όχι μόνο της κοινωνίας της οποίας είμαστε μέλη, αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η παιδική ηλικία είναι η πιο σημαντική βαθμίδα για τη διαμόρφωση της ψυχοσωματικής ανάπτυξης του ανθρώπου και αποτελεί τη βάση που καθορίζει την προσαρμογή και την εξέλιξή του στην κοινωνία. Κάθε παιδί έχει τη δική του ιστορία, που περιλαμβάνει μια σειρά από οικογενειακά και κοινωνικά δεδομένα μέσα από τα οποία αναπτύσσεται για να αντιμετωπίσει τον κόσμο που απλώνεται μπροστά του.

Η 11η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, μας κρούει τον κώδωνα της επιβεβλημένης υποχρέωσης που έχουμε στα παιδιά να τους προσφέρουμε αγάπη, θαλπωρή, φροντίδα και προστασία, ένα χέρι που θα τα κρατάει σφιχτά και σταθερά και θα τα καθοδηγεί για να νιώθουν ασφαλή και να προχωρούν στο αύριο.

Όμως, ακόμη και σήμερα που Νόμοι και Συμβάσεις κατοχυρώνουν τα Δικαιώματα του Παιδιού, δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν είναι αυτονόητο για όλα τα παιδιά του πλανήτη. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης καθημερινά τα παιδιά είναι τα αθώα θύματα της ανθρώπινης εκμετάλλευσης και μιας απελπιστικής αδιαφορίας προς αυτά. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις παραθέτουν στοιχεία, αδιάψευστους μάρτυρες της σκληρής πραγματικότητας που αντιμετωπίζουν μικρά παιδιά σε όλα τα επίπεδα: στέρηση βασικών βιοτικών αναγκών, βία οικογενειακή και ενδοσχολική[η βία από την αστυνομία μετράει;;;], εγκατάλειψη, καταπίεση, εξαναγκασμό σε βαριές εργασίες, είναι κάποιες μόνο από τις μορφές της εξαθλίωσης που υφίστανται οι παιδικές ψυχές. Όταν αδυνατεί ο κόσμος των ενηλίκων να προστατεύσει στην αγκαλιά του τα παιδιά όλης της υφηλίου, τότε χάνουμε την ανθρωπιά μας, χάνουμε την αξιοπρέπειά μας.

Με αφορμή, λοιπόν, την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού οφείλουμε όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι να σκεφτούμε ότι δεν αρκεί μια μόνο ημέρα αφιερωμένη στο παιδί. Κάθε μέρα πρέπει το παιδί να κυριαρχεί στις σκέψεις μας, στις καρδιές μας, στη στάση ζωής μας και στη συμπεριφορά μας απέναντί του.

Ας στρέψουμε λοιπόν την προσοχή μας στα παιδιά που έχουν την ανάγκη όλων μας περισσότερο από όσο γνωρίζουμε, κι ας προσπαθήσουμε με όποιον τρόπο, μικρό ή μεγάλο, δύναται ο καθένας μας, να συνεισφέρουμε με μια μικρή ίσως, αλλά βασική και θεμελιώδη ιδέα ή πράξη, ώστε να τα βλέπουμε να χαμογελούν. Άλλωστε, αυτό είναι κάτι, που, κατ’ ουσίαν μας χαρακτηρίζει, μας συγκινεί και μας αγγίζει εκτός από ανθρώπους και ως γονείς.

101


Με περισσή χαρά μπορώ να γιορτάσω το ότι μόλις ξεπέρασα το ψυχολογικό όριο των 100 posts...!!!!

9.12.08

Το τραγούδι της εβδομάδας: Body Count - Copkiller


Το τραγούδι Copkiller είχε βγει στον πρώτο δίσκο των Body Count, ενός πρότζεκτ του Ice-T, γνωστού ράπερ, ηθοποιού κλπ. Το τραγούδι μιλάει για την βία των αστυνομικών, ενω οι στίχοι είναι σε πρώτο πρόσωπο και κάποιος λέει πως θα πάρει στα χέρια του το νόμο σκοτώνοντας βίαιους, διεφθαρμένους αστυνομικούς.
Μετά από λίγο διάστημα κυκλοφορίας, οι Body Count αναγκάστηκαν να αποσύρουν το άλμπουμ, να το εκδώσουν με διαφορετικό όνομα ("Body Count" αντί για "Copkiller") και να παραλείψουν το επίμαχο τραγούδι. Είναι πολύ κρίμα αυτό , γιατί το τραγούδι είναι αρκετά καλό, και επίσης είναι πολύ μεγάλη υποκρισία.

Η ίδια μεγάλη υποκρισία υπάρχει αυτές τις μέρες στα μέσα ενημέρωσης, που κόπτονται για όλα, τις "περιουσίες των πολιτών που καίγονται", για το "παλικάρι που πέθανε" και γιατί το κράτος δεν μπορεί με κανένα τρόπο να σταματήσει αυτό που συμβαίνει.

Είναι ψευδαίσθηση τελικά το ότι κάποιος μπορεί να σε προστατεύσει. Κανένας νόμος που περάστηκε δήθεν για να σε προστατεύσει, κανένας πολιτικός, και καμία αρχή δεν μπορεί να σε προστατεύσει.

Σίγουρα αυτά τα γεγονότα, το οτι σκοτώθηκε ένας έφηβος και το οτι καίγεται η Αθήνα, δεν ήρθαν ουρανοκατεβατα. Όλα αυτά τα παλικάρια που μας κυβερνάνε 35 χρόνια τώρα, δεν φρόντισαν ώστε να μην συντρέχουν οι συνθήκες που οδηγούν κάθε φορά σε αυτά τα γεγονότα. Σίγουρα δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Τα ίδια έχουν ξαναγίνει, και τα ίδια θα γίνονται , αν δεν αλλάξει κάτι στον τρόπο που λειτουργεί το λεγόμενο "σύστημα". Μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό, κανείς άλλος. Και η σαπίλα δεν υπάρχει μόνο στην αστυνομία, αλλά σε όλο το φάσμα της καθημερινής μας ζωής. Από το χώρο της δουλειάς μας, μέχρι την εκπαίδευση, μέχρι την πολιτική, μέχρι τον γείτονα μας.

Το κακό είναι, ότι μετά από όλη αυτή την ιστορία, θα κάνουμε πάλι σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα. Και όταν θα ξαναγίνουν τα ίδια,θα πέφτουμε από τα σύννεφα (θα βρέχει ανθρώπους δηλαδή) και θα αναρωτιόμαστε πάλι "γιατί να σκοτώθει ο τάδε" και "γιατί δεν υπάρχει κράτος".

[UPDATE: πέτυχα τον Ice-T στην τηλεόραση να παίζει τον ρόλο αστυνομικού στο LAW & ORDER, χαχαχαχα]

2.12.08

Batman(Turkey) VS Batman(DC Comics)



Θυμόσαστε παλιότερα κάτι τοπωνύμια που είχα γράψει;

Ε λοιπόν έπεσα πάνω στην εξής κουλή είδηση... κρατηθείτε:
Ο δήμαρχος της Μπατμάν στην Τουρκία θέλει να κάνει αγωγή στην εταιρία παραγωγής των ταινιών Batman, γιατί, λέει, χρησιμοποίησαν χωρίς άδεια το όνομα της πόλης!!!

Υποτιθέστω ότι λαμβάνεται σοβαρά ο ισχυρισμός, να πω ότι ο χαρακτήρας της DC υπάρχει από το 1939. Ο δήμαρχος τώρα ψάχνει να βρει αποδείξεις ότι η πόλη προυπήρχε του χαρακτήρα!!!

Μετά την υπερπαραγωγή "Κάπτεν Αμερικάνο" και τον τούρκο "Σούπερμαν" η Τουρκία περνά σε ένα ακόμα μπλοκμπάστερ, το δικαστικό δράμα "Μπάτμαν εναντίον Μπάτμαν"... Ευχομαι ολόψυχα καλή τύχη στη δημαρχάρα, που είναι αποφασισμένος να πάει στις ΗΠΑ για να καταθέσει την αγωγή αν χρειαστεί!

Με βάζει σε υποψίες, νομίζω τελικά ότι μάλλον για τις τσάμπα διακοπές στο Χόλυγουντ το κάνει...

Μπορείτε να διαβάστε περισσότερα στο Variety


Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Το κομμάτι της εβδομάδας: Ημισκούμπρια - Στη Ντισκοτέκ

Τελικά αυτό το κομμάτι της εβδομάδας έχει καταντήσει "Το κομμάτι των δύο εβδομάδων" ή "το κομμάτι του μήνα"...
Δεν πειράζει, εμείς να είμαστε καλά.

Το κομμάτι της εβδομάδας αυτή τη φορά έχει άμεση σχέση με την πλέηλιστ του προηγούμενου ποστ.

Είναι η διασκευή του γνωστού κομματιού του Κώστα Τουρνά, "Ντισκοτέκ", από τα Ημισκούμπρια. Ξέρω είναι κάπως βλακώδες, αλλά έχει χαβαλέ, και το έπαιξα σαν παραγγελιά στο πάρτυ, οπότε... απολαύστε το(;;;;).

1.12.08

DJ Random


Το Σάββατο, που είχαμε το παρτάκι, κρεμάσαμε χρωματιστά φώτα, συνδέσαμε τον υπολογιστή στα (μεγάλα) ηχεία και ήμασταν έτοιμοι. Φρόντισα λοιπόν να βγάλω και μια playlist, με διάφορα κομμάτια. Περιττό να πω ότι δεν εχω ιδέα από ελληνική ποπ και σκυλάδικα (παρντόν, "Μοντέρνα Λαϊκά" όπως τα λέει και η Wikipedia), γιατί απλούστατα δεν βάζω σπίτι να ακούσω τέτοια, δεν μου κάθονται καλά. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το είδος το έχω πάρει στραβά από την αρχή, από τότε που ήμουν στο δημοτικό και όλα τα άλλα παιδάκια ακούγανε Καρβέλα, Άντζελα Δημητρίου και Πανταζή ενώ εμένα μου άρεσαν οι C&C Music Factory, οι Snap και στο τσακίρ κέφι άκουγα και Ζαν Μισέλ Ζαρ. Αυτό δε σημάινει βέβαια, ότι θέλοντας και μη , δεν έχω ακούσει ποπ και σκυλάδικα "Μοντέρνα Λαϊκά".

Μου είχαν δώσει λοιπόν ένα μάτσο μουσικές, από τις οποίες διάλεξα στις περισσότερες περιπτώσεις τα πιο χιλιοπαιγμένα, τα πιο γνωστά ή τα πιο χαβαλέ κομμάτια.

Περιττό να πω ότι όσο έπαιζε ξένη μουσική πριν αρχίσει η πλέηλιστ πολύ λίγος κόσμος ενδιαφέρθηκε. Από τη στιγμή που άρχισε να παίζει ελληνική ποπ (π.χ. ετσι πρόχειρα στο μυαλό μου έρχεται η Γαρμπή με το απαύγασμα της αισθητικής τελειότητας "Ακουσε Αγόρι Μου") έγινε πανικός στο ντάνσφλορ. Το ας το πούμε περίεργο για εμένα είναι ότι αυτά τα πράγματα τα ακούνε συνέχεια στο ραδιόφωνο. Και αυτά τα χιλιοπαιγμένα είναι που τελικά έχουν εντυπωθεί και τα χορεύουν. Δεν πα' να παιζα Εφη Θώδη εκείνη τη στιγμή (το οποίο και έκανα, έπαιξα μια άθλια διασκευή που έχει κάνει), όλοι θα χορεύανε. Η μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι κάποιοι νομίζανε ότι το έχω ξανακάνει πολλές φορές και ότι ξέρω να ταιριάζω τα κομμάτια και μου ζήτησαν να τους φτιάξω πλέηλιστ για τα επικείμενα πάρτυ τους τις γιορτές που έρχονται.

Αν με ρωτούσε κάποιος σοβαρά λοιπόν θα έλεγα ότι εκτός από την χοντρική ομαδοποίηση ανά είδος μουσικής που έκανα, δεν πείραξα την αρχική λίστα που βγήκε ουσιαστικά ΤΥΧΑΙΑ... Ήμουν ένας πραγματικός DJ Random (συγγνώμη στο φιλαράκι από την Ινδονησία).
Και επαλήθευσα βέβαια ότι για να παίξει κανείς μουσική σε mainstream μαγαζί ή σε mainstream party δεν χρειάζεται ούτε καν να έχει ακούσει ποτέ αυτή τη μουσική, ούτε να κάνει κανένα φοβερό κόπο στο μιξάρισμα.

Αντέ, και το επόμενο βήμα θα είναι να βάζω πρόγραμμα να επιλέγει μόνο του τα κομμάτια από τους φακέλους στο σκληρό δίσκο.

Ετσι για να δείτε πόσο αλλοπρόσαλο ήταν το πρόγραμμα, πατήστε εδώ για να δείτε την πλέηλιστ.