Το γλέντι του γάμου

Μέσα σε όλα, παντρευόταν ένας ξάδελφός μου στις 29 του Δεκέμβρη...Με όλες τις θειάδες να μου λένε "και στα δικά σου, άντε θα έρθει κι η σειρά σου", θυμήθηκα και το γνωστό μαύρο ανέκδοτο με τον τύπο που επειδή είχαν αρχίσει να τον εκνευρίζουνε, όταν πήγαινε με τις θειάδες του σε κηδεία, τους έλεγε "άντε, θα έρθει κι η σειρά σου".
Τελοσπάντων όλα καλά, καλό και το γλέντι μετά, αλλά η μουσική με χάλασε. Είχε γίνει σχεδόν κλαρινατζήδικο το μέρος.
Αυτό τώρα με έκανε να θυμηθώ ποια ήταν η καλύτερη μουσική που έχω ακούσει σε γλέντι γάμου. Δυο-τρεις περιπτώσεις μου ήρθαν στο μυαλό, πρώτα η πιο πρόσφατη... στης αδελφής μου το γάμο, είχαμε ακούσει ροκ, λάτιν, ντίσκο, λίγη φανκ, λίγη ποπ, πολύ λίγα νησιώτικα και ελάχιστα ηπειρώτικα (να χορέψουν και οι λοιποί συγγενείς). Κανένα χρόνο - ίσως περισσότερο - πιο πριν, αντίστοιχο πρόγραμμα υπήρχε σε άλλο γαμο που είχα πάει, με λατιν, σόουλ, φανκ, σουίνγκ, ελάχιστα πάλι νησιώτικα κλπ ελληνικά. Η τρίτη περίπτωση, είναι
πριν πολλά χρόνια, που είχε ακουστεί από παλιό ρεμπέτικο, και λίγα νησιώτικα και κλαρίνα, μέχρι 80s ποπ και ντίσκο.

Από αυτές τις 3 περιπτώσεις μπορώ να διαλέξω το καλύτερο κομμάτι, που ήταν -τουλαχιστον με τα τωρινά δεδομένα και κοιτώντας πίσω- το Chan Chan του Compay Segundo.
Από όλες τις άλλες μπορώ να πώ ότι μακράν το χειρότερο που έχω ακούσει σε γλέντι γάμου είναι το "Μπήκαν τα γίδια στο μαντρί"(ωραίο β. κλιπ παρεμπιπτόντως).

Ποιο είναι το δικό σας καλύτερο και χειρότερο που έχετε ακούσει σε γλέντι γάμου;

Blogger, Facebook, Picasa, Myspace, websites, e-mail

Καλή χρονιά σε όλους...

Συνειδητοποιώ ότι φέτος, εκτός από τους κλασσικούς τρόπους που ευχόμαστε (αυτοπροσώπως, τηλέφωνα, μηνύματα, κάρτες ), είχα να σκεφτώ και τους μη κλασσικούς ... Για παράδειγμα εδώ μέσα.
Τελικά αποφάσισα ότι δεν θα ασχοληθώ καθόλου με το blog κατα τη διάρκεια των γιορτών. Και εδώ που τα λέμε, δεν έχει και νόημα να ευχηθείς μέσω ενός blog που, τελικά, ένας -δυο θα το διαβάσουν στις γιορτές. Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με το mail η το Facebook, παρόλο που γενικά κάποιος πιο εύκολα θα ανοίξει το mail του στις γιορτές. Όσο για τις φωτό μου, προτιμώ με καθαρό μυαλό να τις διαλέξω και να τις ανεβάσω αργότερα.
Άρα τελικά που καταλήγω; Να παίρνω τηλέφωνα, να στέλνω κάρτες με ευχές, να πηγαίνω ο ίδιος και να εύχομαι ή να στέλνω μηνύματα. Το αυτοπροσώπως ήταν μακράν το καλύτερο, ακολουθούμενο από το τηλέφωνο και τις κάρτες. Ειδικά κάρτες σπάνια στέλνω , αλλά φέτος νομίζω ότι ήταν η καλύτερη χρονιά για κάρτες, αφού πλέον έχουμε διασκορπιστεί πολύ και εκτός χώρας...

Τελικά νομίζω ότι όλη αυτή η φάση έχει ευθέως ανάλογη σχέση και με το feedback που θες να έχεις από τους ανθρώπους στους οποίους εύχεσαι... Για εμένα που είναι σημαντικό να ακούσω ή να δω τον άλλον, είναι καλύτερα να ευχηθώ ο ίδιος. Για κάποιον άλλο μπορεί να είναι αντίστροφα τα πράγματα (να μη θέλει feedback).
Πάντως σιγουρα οι "παλιομοδίτικοι" τρόποι να ευχηθείς έχουν το καλύτερο feedback σε σχέση με οτιδήποτε έχει να κάνει με το web.