Η μέρα ήταν χαλασμένη... από το πρωί σήμερα... δεν εχει σχέση καθόλου με το αν έχεις πολλή ή λίγη δουλειά. Κάτι θα γίνει, κάτι θα ειπωθεί, και κάπου θα σε χαλάσει. Ευτυχώς δε συμβαίνει πάντα, είναι αρκετό όμως μερικές φορές ώστε να σκέφτεσαι "ωχ, πάλι να δω τα μούτρα τους θα πάω σήμερα;"
Καθένα τον ενοχλεί κάτι διαφορετικό, κάνει διαφορετικά πράγματα, και έχει διαφορετική αντιμετώπιση των πραγμάτων από ότι ο διπλανός του. Αυτό σημαίνει ότι όσο και να προσπαθήσει κάποιος, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να καταλάβει πως ήταν μια μέρα στη δουλειά για κάποιον άλλο, ακόμα και αν δουλεύει στον ίδιο χώρο. Ο "εργασιακός θυμός" σίγουρα προέρχεται από αυτή την έλλειψη δυνατότητας κατανόησης (σίγουρα άλλοι το ξέρουν χρόνια αυτό, απλά για πρώτη φορά μπορώ να το εκφράσω τόσο καθαρά).
Ε, τέλοσπάντων... αφιερωμένο στον εαυτό μου και σε όσους άλλους είχαν άσχημη μέρα:
2 σχόλια:
AAAAX,
πόσο δίκιο έχεις. Πόσα κομμάτια της ψυχής μας πρέπει να θυσιάσουμε ακομα για τον κωλομισθό.
Αλήθεια τί παθαινει κάπιος όταν κάνει συνέχεια πράγματα που δεν θέλει?
Το βλέπω. Θα είμαι ενας πλούσιος σχιζοφρενης στο μέλλον.
Κωλομέρες. Μερικές, δεν θα έπρεπε να ξημερώνουν ποτε(ς).
Η κακοκεφιά στη δουλειά είναι ιδιότητα της εργασίας.
Αν ήταν ευχάριστη θα ήταν hobby...
Δημοσίευση σχολίου