Θυμάμαι (με νοσταλγία) μια εποχή που βγαίναμε έξω κάθε 14 Φεβρουαρίου και διασκεδάζαμε με την παράνοια που επικρατούσε στους δρόμους, στις καφετέριες στα εστιατόρια και στα μπαρ.
Γιατί πραγμάτικά ήταν διασκεδαστικό... Φαίνεται ότι κάπου η γιορτή των ερωτευμένων μπερδεύτηκε με το καρναβάλι.
Παντού απαραιτήτως κόκκινες καρδιές, κόκκινες κορδέλες, κόκκινα μπαλόνια, κόκκινα λουλούδια, κόκκινα εσώρουχα (γιατί όχι; μερικές φορές και να μην ήθελες να δεις , έβλεπες). Και "λόγω της ημέρας", "τα λόγια του παπά" ήταν ότι "ρε παιδιά, δε γιορτάζουμε του Αγ. Βαλεντίνου, γιατί έχουμε τον 'Αγιο Πως-τον-λενε-δε-θυμαμαι που ειναι ο προστάτης των ερωτευμένων" . Δεν θα πέσω στην παγίδα την λαϊκίστικη βέβαια, ότι "οι ζαχαροπλάστες και οι ανθοπώλες εφηύραν αυτή τη γιορτή για να κονομάνε"... δεν φταίνε αυτοί που έτσι μας έχουν διαπαιδαγωγήσει: δηλαδή τις γυναίκες να περιμένουν κάτι και τους άντρες να σκέφτονται ότι πρέπει να κάνουν κάτι.
Άκουγα μια εκπομπή στο ραδιόφωνο το απόγευμα και σκέφτηκα... δηλαδή τώρα ας πούμε στην Κένυα, σκέφτονται πως θα περάσουν το βράδυ του Αγ. Βαλεντίνου με τον/την αγαπημένο/η τους; Ή π.χ. στη Σρι Λάνκα σχεδιάζουν το ρομαντικό δείπνο όλοι με τον/την αγαπημένο/η τους; Πόσοι και πόσοι δεν έχουν χωρίσει τέτοια μέρα; και πόσοι και πόσοι δεν εκνευρίζονται με όλο αυτό τον πανικό.... Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα: σίγουρα προσφέρεται η σημερινή μέρα αν θες να την "καταφέρεις τη μικρούλα" και είσαι πολύ ντροπαλός (βλ. μαμούχαλος).
Ε, για μας τους χεβυμεταλάδες αυτά ήταν πάντα φλώρικα πράματα. Έλεγες στην άλλη (αν τη ρώταγες δηλαδή) "Μωρή καριόλα, θες να κάνουμε κατάσταση;" και αυτή σου έλεγε "Nothing else matters, ρε συ" ή αν σε απέρριπτε "Τι λέ ρε αχρηστε,no fucking way ".
Για μένα πάντως η καλύτερη ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου ήταν πριν μερικά χρόνια που συνέπεσε με την Τσικνοπέμπτη...!!!! Εκεί είχε απενοχοποιηθεί και το τζατζίκι: "ναι αγάπη μου, μιαμ μιαμ, έρχομαι, μιαμ στο δρόμο είμαι, φάγαμε με τα παιδιά κατι κοψίδια άλλο πράγμα ... μπεεεερρρρπ... μπαρδόν..."
3 σχόλια:
πως το'πες αυτο:
Σαν τ'Βαλεντίν? (σαν του Βαλεντίνου;)
Και που την ξέρ'ς σύ τ'Βαλεντίν'?
Εγώ υποστηρίζω την αποψη που συνοψίζεται στη επιστημονική έκφραση "Μούφα".
Είναι μια ευκαιρία ακομα για ένα έξοδο. Οπως άλλωστε ειναι και τα Χριστούγεννα.
Ξέρω, έχω απορυθμηστεί τελειως αλλα εγώ έτσι το βλέπω.
Καταχρήν, η ελληνική version είναι Ακύλας και την Πρισκύλα.
Και επι του "Οι ερωτευμένοι γιορτάζουν καθε μέρα" είναι η θέση του ιδεοψυχαναγκαστικού που εξομειώνει τα πάντα για να απαλλαγεί από το το ιδιαίτερο.
Γιατι μας χαλάει μια extra ευκαιρία για γιορτή δηλαδή?
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι όλοι οι άλλοι το καταλαβαίνουν όχι σαν αυτό που ίσως είναι λογικό , δηλαδή μια μέρα για να κάνεις κάτι ιδιαίτερο , αλλά σαν μια μέρα για να γίνει όλη η υπόθεση τσίρκο. Η φάση αυτή δεν με εκφράζει και πολύ, αλλά παρόλα αυτά μπορεί όντως να επιλέξω τη συγκεκριμένη μέρα σαν ευκαιρία για να κάνω αυτό που ίσως το ίδιο θα μπορούσα να κάνω οποιαδήποτε στιγμή.
Δημοσίευση σχολίου