Η πολυτέλεια του να έχεις μπλογκ

Τελικά το να έχεις μπλογκ όταν έχεις μικρό παιδί να φροντίσεις είναι μεγάλη πολυτέλεια. Η συχνότητα των post μου συνεχίζει σε φθίνουσα πορεία, εκεί που νόμιζα ότι θα επανέλθω σιγά σιγά στα 3-4 ποστ το μήνα... Δε βαριέσαι. Τελικά και που γράφω και που δε γράφω δεν αλλάζει κάτι. Τουλάχιστον εσείς που το διαβάζετε μαθαίνετε κανένα νέο που και που. Τα νέα λοιπόν είναι ότι περάσαμε ένα δύσκολο μήνα εδώ λόγω του ότι για περίπου 15 μέρες η πιτσιρίκα είχε πρώτα συνάχι και παράλληλα με το συνάχι και κατά το υπόλοιπο του μήνα έβγαζε καινούρια δόντια - είχαμε και δύο ξενύχτια, ενώ μας είχε συνηθίσει σε ήσυχο νυχτερινό ύπνο, φανταστείτε ενόχληση που είχε. Πάντως , κάθε μέρα που περνάει εμείς είμαστε ευγνώμονες στο παιδάκι μας, γιατί μας έχει προφυλάξει από δύο πράγματα: Α) την κατάθλιψη λόγω των γενικότερων συνθηκών Β) την παραφιλολογία που αναπτύσσεται κυρίως στην TV αλλά και στα άλλα μέσα με θέμα την κρίση και όλο το γαϊτανάκι που έχει προκύψει από την υπόθεση του select default , "κουρέματος", PSI, ξεφτιλίσματος ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το. Το πρώτο συμβαίνει από μόνο του, γιατί όταν βλέπεις το παιδί να μεγαλώνει, να χαίρεται, να αισθάνεται καλά, δεν σε ρίχνουν εύκολα οι συνθήκες. Νιώθεις ότι τουλάχιστον κάτι κάνεις σωστά σε αυτή τη ζωή. Το δεύτερο συνέβη λόγω της συνειδητής επιλογής που κάναμε, η μικρή να μην ξέρει (ακόμα) ότι βλέπουμε τηλεόραση. Η τηλεόραση έχει

περιοριστεί σε 1-2 ώρες την ώρα που κοιμάται το βράδυ, ενώ ακόμα και τότε συνήθως την χρησιμοποιούμε με το Media Player για να δούμε καμιά ταινία ή κανένα Battlestar Galactica - πολύ καλό παρεμπιπτόντως και δεν το είχαμε δει ενώ είναι αρκετά παλιό. Έτσι δεν βλέπουμε δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση, μόνο καμιά δημοσιογραφική εκπομπή (namely ΡΧΣ, Κουτί Πανδώρας, Εμπόλεμη ζώνη κλπ) και αυτή από streaming video. Κάπως έτσι καταφέραμε -ας πούμε- να απεξαρτηθούμε. Ή μάλλον αντικαταστήσαμε τη μία εξάρτηση με την εξάρτηση από ταινίες και σειρές. Το πείραμα μέχρι στιγμής όσον αφορά τη μικρή πάντως πέτυχε, γιατί τώρα πια όταν βλέπει ανοιχτές τηλεοράσεις σε άλλα σπίτια αδιαφορεί πλήρως (είναι νωρίς όμως για να βγάλουμε ακόμα κάποιο άλλο συμπέρασμα). Όπως και να έχει, κανείς από εμάς δεν έπαθε τίποτα βλέποντας πολλή τηλεόραση σαν παιδί. Κατά τα άλλα , η πιτσιρίκα μπουσουλάει, σηκώνεται όταν κρατιέται από το τραπεζάκι του σαλονιού, ενώ προσπαθεί απεγνωσμένα να σηκωθεί και να περπατήσει από τη θέση του μπουσουλήματος. Κάποια στιγμή άρχισε να μας λέει "Πάμε", χωρίς να ξέρει βέβαια ακόμα τι σημαίνει αυτό: Ο χαζομπαμπάς και η χαζομαμά χαζοχαίρονται ! Ελπίζουμε τώρα το τριήμερο να κάνει λίγο καλύτερο καιρό από ότι μέχρι τώρα, για να μπορέσουμε να πάμε και καμιά βόλτα σε μέρος που να μην είναι εμπορικό κέντρο επιτέλους. Η πιτσιρίκα τρελαίνεται για τις κούνιες βλέπεις.