100000

100000. Τόσο κόσμο περίπου άκουσα ότι είχε στη διαδήλωση χτες, όπως υπολογίζεται από διάφορες πηγές. Η αστυνομία έλεγε 25000, τα ξένα κανάλια υπολογίζουν 60000. Οσοι και να ήταν, ντρέπομαι πραγματικά για τον εαυτό μου που δεν ήμουν ένας από αυτούς τους διαδηλωτές. Η διαδήλωση ήταν ειρηνική μέχρι που τη στιγμή που μαζεύτηκαν όλοι μπροστά στη Βουλή και φώναζαν "κλέφτες".
Τότε, κλασσικά, κουκουλοφόροι άρχισαν να πετάνε πέτρες,ξύλα κτλ. Μέσα σε όλη την αναταρραχή, κάποιοι δολοφόνησαν 4 ανθρώπους - βλ. προηγούμενο ποστ (η μία κοπέλα ήταν έγκυος). Οι ίδιοι προσπάθησαν ανεπιτυχώς να κάνουν το ίδιο και σε βιβλιοπωλείο.

Σήμερα κάθησα και είδα Βουλή, όπου ο υπουργος οικονομίας έφερε νομοσχέδιο για το τριετές πρόγραμμα μέτρων. Δεν είχα βέβαια την ψευδαίσθηση ότι θα γίνει κάποια σοβαρή συζήτηση εκεί, απλά ήθελα να κάτσω να το δω για να κρίνω εγώ μόνος μου και όχι από αυτά που μου λέει ο κάθε δημοσιογράφος - που παρεμπιπτόντως χτες ο κόσμος τους τα χωσε και σε αυτούς και μερικοί θιχτήκανε κιολας από ότι ακουγα στο ραδιόφωνο (αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι και τα τοιαύτα).
Βλέποντας τη συζήτηση κατέληξα λοιπόν στο εξής συμπέρασμα: από τη στιγμή που περιμένουμε από τους πολιτικούς να μας βγάλουν από την κρίση, είμαστε καταδικασμένοι.

Όπως έλεγε και κάποιος νομπελίστας της οικονομίας, η λύση που δίνει μια κυβέρνηση σε ένα πρόβλημα, είναι συνήθως τόσο άσχημη όσο το πρόβλημα...