Δε θα πάμε ποτέ μπροστά (δικτυακά) σαν χώρα.

Σε ένα από τα κεντρικά ξενοδοχεία στην Αθήνα, οργανώσαμε ένα meeting. Και όταν οι σύνεδροι ζήτησαν το φυσικό, δηλαδή να έχουν πρόσβαση στο Internet μέσω του Wi-Fi, η απάντηση ήταν: "Θα πρέπει να αγοράσετε μια κάρτα πρόσβασης. Έχουμε κάρτα των Χ ευρώ για μισή ώρα, Υ ευρώ για μία ώρα και Ζ ευρώ για όλη τη μέρα". Περιττό βέβαια να πω ότι με τα Ζ ευρώ μπορούσες να έχεις Broadband για ένα μήνα σπίτι, αν ήθελες. Όταν διαμαρτυρηθήκαμε ότι το ποσό είναι ιδιαίτερα ψηλό , η απάντηση ήταν "αν σας φαίνεται ακριβό, μπορείτε να εξυπηρετηθήτε από κάποιο Internet Cafe".
Καταλαβαίνετε την αστειότητα αυτών των ανθρώπων που νομίζουν ότι έτσι κερδίζουν. Ο σύνεδρός μας από τις Η.Π.Α., όταν το άκουσε αυτό το πράγμα, ξέσπασε στα γέλια. Προφανώς, αν τον ρωτούσες, θα σου έλεγε ότι προφανώς αν πρόκειται για συνέδριο δεν πρόκειται να προτιμήσει ξανά το ίδιο ξενοδοχείο. Γενικότερη βέβαια ήταν η αγανάκτηση, γιατί όταν διοργανώνω μια διημερίδα και έχω πληρώσει τετραψήφιο νούμερο για μία αίθουσα, έχω (και οι συνεργάτες μου) την απαίτηση να μπορώ να χρησιμοποιήσω κάποια αναγκαία πράγματα (όπως η σύνδεση στο Internet).

Στην Ελλάδα όμως φαίνεται ότι ακόμα είμαστε πίσω, σε μια εποχή που όλα αυτά θεωρούνταν πολυτέλειες. Και αν συνεχίσουν κάποιοι έτσι, αυτή η κατάσταση θα παραμείνει. Το "έτος ευρυζωνικότητας" θα είναι ακόμα μια φανφάρα κάποιας ομαδούλας πολιτικών.

Υ.Γ. Για να πώ και κατι καλό, στα Χανιά υπάρχει τουλάχιστον ένα μαγαζί που δίνει δωρεάν πρόσβαση στο Internet μέσω Wi-Fi. Μακάρι να ακολουθούσαν και άλλοι το παράδειγμά του.