Το κομμάτι της εβδομάδας: Calexico - Inspiración

Η πρώτη φορά που άκουσα Calexico πρέπει να ήταν το '98, λογικά, γιατί είχαν βγάλει τότε ένα ωραίο δισκάκι με τίτλο The Black Light. Για πολλά χρόνια δεν είχα ψάξει να ξανακουσω τίποτα από αυτούς, άλλωστε το Black Light ήταν πολύ καλό μεν, αλλά όχι τόσο κοντά στα γούστα μου εκείνο τον καιρό ώστε να με κάνει fan.

Προσφάτως λοιπόν οι Calexico έβγαλαν ένα ακόμα καλό δίσκο, το Carried to Dust, από το οποίο ένα τραγούδι με ισπανόφωνο στίχο μου τράβηξε την προσοχή... το "Inspiración". Ακούστε το και απολαύστε (δυστυχώς το live το αδικεί....)

Δική μου ελεύθερη μετάφραση:
----------------------------
Τραγουδάω από την καρδιά μου / κι εσύ φίλε μου εμπνέεις τα βήματά μου
Γυρνάω τον κόσμο γνωρίζοντας κόσμο / Όμως ποτέ δεν βρήκα κάποιον σαν κι εσένα

Κοίτα με, είμαι ακόμα εδώ / Αν θα μπορούσες να με κοιτάξεις και να σκέφτεσαι εμένα
Αλλά σήμερα ειναι πολύ αργά για να σου πω ότι άλλαξα / Με ποναει, με πονάει που δεν είσαι πια εδώ

Είναι πια πολύ αργά/ να σου πω ότι άλλαξα

Κοίτα με, είμαι ακόμα εδώ / Αν θα μπορούσες να με κοιτάξεις και να σκέφτεσαι εμένα
Αλλά σήμερα ειναι πολύ αργά για να σου πω ότι άλλαξα / Με ποναει, με πονάει που δεν είσαι πια εδώ

(ψυχοπονιάρικο ε;)

Τι βρήκα πάλι ο άτιμος στα παλιά μου τα αρχεία

Τελικά για άλλο έψαχνα και έπιασα λαβράκι...
Σας παραθέτω απόσπασμα από το τέλος της επιστολής που έχω στείλει σαν απάντηση σε αγγελία για εργασία, κυρίως για να γελάσετε.

[.....]Θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα αν μου δίνατε την ευκαιρία μιας προσωπικής συνέντευξης, ώστε να σας αναλύσω τις γνώσεις και τις ικανότητες που έχω αποκτήσει καθώς και να γνωρίσετε καλύτερα τα προσωπικά χαρακτηριστικά που με διακρίνουν.

Πιστεύω ακράδαντα ότι μπορώ να ανταποκριθώ, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια, στα καθήκοντα τα οποία ελπίζω να μου αναθέσετε, γι’ αυτό και αναμένω σύντομα απάντησή σας.

Κ*******, 1 Απριλίου 2004

Με Εκτίμηση,[....]

Και έχω το εξής ερώτημα τώρα, κυρίως για τον εαυτό μου. Σοβαρά τωρα;!; Στέλνεις πρωταπριλιά απάντηση σε αγγελία και περιμένεις και απάντηση; (οπως βλέπετε δεν σχολίασα καν το κείμενο, που είναι ολίγον τι προ-κατ)

Επιτέλους!!!!

Επιτέλους! Ήρθε!
Το άλμπουμ των House of Shem έφτασε!

Άργησε λίγο, γιατί ήρθε από τη Νέα Ζηλανδία.
Λίγες φορές πλέον αγοράζω CD, και αγοράζω μόνο αν είναι προσφορά ή αν δεν υπάρχει περίπτωση να το βρώ με άλλο τρόπο. Σε αυτή την περίπτωση ίσχυε το δεύτερο, γιατί τους είχα ακούσει όταν είχα πάει εκεί και δεν είχα καταφέρει να βρω τίποτα δικό τους μέχρι τώρα(δεν είχαν κυκλοφορήσει ακόμα το CD) . Από ότι έχω καταλάβει, οι House of Shem για πολλά χρόνια ήταν ενεργοί στη Νεοζηλανδέζικη Reggae σκηνή (και υπάρχουν αρκετά αξιόλογα γκρουπ εκεί, μην κοιτάτε που εδώ δεν ξέρουν τίποτα άλλο από το Bob Marley, άντε και τους Locomondo), απλά τώρα κατάφεραν να κυκλοφορήσουν επιτέλους δίσκο, με τον τίτλο Keep Rising.

Στο "κομμάτι της εβδομάδας" είχα βάλει κάποια στιγμή το τραγουδάκι "Keep Rising" που έδωσε και όνομά του στο δίσκο. Αυτά. Και τώρα... το πραγματικό κομμάτι της εβδομάδας.

Το κομμάτι της εβδομάδας: Jimi Hendrix - Crosstown Traffic

Δεν θα πω τίποτα για τον Jimi Hendrix, γιατί και περιττό είναι, και θα τον αδικήσω ό,τι σχόλιο και να κάνω.

Το Crosstown Traffic, από το Electric Ladyland για αυτή την εβδομάδα ...
(και μην πείτε τι σχέση έχει με τη Motown!!! Η σχέση είναι μόνο συνειρμική.)

Παει κι αυτό το Σ-Κ.

Ήταν καλό όμως και είχε από όλα!

Συμμάζωξη, φίλους, δωράκια, μια χαρα ήτανε, δεν έχω παράπονο.

Λοιπόν, μια φωτό με ένα παλιό παιχνίδι (το saber) και ένα καινούριο (τη μάσκα).
Το μόνο που μου λείπει τώρα είναι η στολή του Μπάτμαν.

Αυτή είναι δουλειά φίλε μου...

Να δουλεύεις λέει σε ένα κοραλλιογενές νησί, να σου δίνουν για ένα εξάμηνο περίπου 75000 €, και τα καθήκοντά σου να είναι να εξερευνήσεις εξονυχιστικά την περιοχή, να βρεις μέρη για τους τουρίστες, να κάνεις κατάδυση, να βλέπεις κόσμο, να ταϊζεις κάποια είδη ψαριών και να κάνεις συνεχώς αναφορές στα γραφεία τουρισμού.
Όχι, δεν είναι καθόλου ανέκδοτο. Αυτή τη δουλειά στο νησί Hamilton στο Great Barrier Reef την προσφέρουν τα γραφεία τουρισμού του Queensland της Αυστραλίας, η διάρκεια είναι εξάμηνη, και πρέπει να έχεις προϋπηρεσία ενός χρόνου σε αντίστοιχη θέση. Οι συμμετοχές λήγουν 22 Φεβρουαρίου.
Προφανώς οι αιτήσεις ξεπέρασαν κάθε προσδοκία (μέσα σε ένα 24ωρο 200.000), τόσο πολύ που έχει πέσει το επίσημο website (http://www.islandreefjob.com/).

Δείτε εδώ για λεπτομέρειες... http://tinyurl.com/a7p3yq

Αυτά. Και καλή επιτυχία !!!!!!!!!!

Το κομμάτι της εβδομάδας: Stevie Wonder - Superstition

Χτες έκλεισε 50 χρόνια η δισκογραφική Motown records, η δισκογραφική που κυρίως βοήθησε στο να γίνουν πιο γνωστά τα μουσικά είδη της soul και της funk... Eίναι από τις ελάχιστες φορές που θα με ακούσετε να πω κάτι καλό για δισκογραφική (σαν τέτοια, η Motown φαντάζομαι πρέπει να έβγαλε και να βγάζει ακόμα πάρα πολλά λεφτά από τις πωλήσεις των καλλιτεχνών που "φιλοξενεί"- αν μου επιτραπεί η έκφραση). Από ότι διάβασα, το όνομα Motown είναι το προσωνύμιο της πόλης του Detroit (Motortown).

Αν και γενικά για τη funk δεν ξέρω και πολλά, υπάρχουν πάρα πολλά αξιόλογα κομμάτια.
Και επειδή έλεγα για τη Motown, αναφέρω μερικά ονόματα που έχουν περάσει απο εκεί: Marvin Gaye, Martha & The Vandellas, Four Tops, The Temptations, Lionel Richie... και άλλοι πολλοί, που σίγουρα τους έχετε ακούσει πολλές φορές στο ραδιόφωνο.

Ένα κομμάτι του Stevie Wonder αυτή τη βδομάδα, που είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά φάνκυ σόουλ κομμάτια και εχει κυκλοφορήσει μέσω της Motown. Είναι από τα λίγα κομμάτια του Stevie Wonder που ξέρω και μου αρέσουν πάρα πολύ. To βίντεο είναι από το Sesame Street(!!) και έπαιζαν ζωντανα [παρατηρήστε το πιτσιρίκι με τη μαλλούρα στο 0:38-0:40, χεχεχε].

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του καλλιτέχνου Στέφανου Γουόνδερου (a.k.a. Στήβι Γουόντερ), που παίζει 10 όργανα ακόμα εκτός από τα keyboards, δείτε και αυτήν την ψηφιακή ταινία επιβράβευσης (a.k.a. bonus video), στο οποίο εκεί που τραγουδάει ο Stevie τον συνοδεύουν για να πάει να παίξει ένα drum solo:



[ο ντράμερ του σχήματος: "καλά, εμένα γιατί με φέρατε;"]

Η συνέχεια με κάτι σχετικό με Motown (αλλά όχι τη δισκογραφική) την άλλη εβδομάδα.

Πανάκριβη η Ευρώπη. Μην πάτε.

Είναι σίγουρο ότι θα σας κατακλέψουν.

Και για να σας δώσω και στοιχεία:
Νερό 8 λίτρων: 1,90 € (που παρεμπιπτόντως μαλακία καναμε ,γιατί ανακαλύψαμε εκ των υστέρων ότι το νερό της βρύσης πινόταν)



Αφρώδες κρασί από τα πολύ γνωστά της περιοχής: 5,90 €

Καφές (καπουτσίνο) 2,50 € σε τουριστική περιοχή

Κανάτα Σανγκρία 1,5L : 10 € σε τουριστική περιοχή.

3 μπύρες και 2 τάπας σε τουριστική περιοχή: 10€
(να μην αρχίσω να λέω και πόσο πληρώσαμε διαμονή καλύτερα)

Γι'αυτό σας λέω. Μην πάτε εξωτερικό για διακοπές. Θα σας γδάρουν. Μείνετε στην Ελλάδαρα μας που είναι και φτηνότερα, να σας τα παίρνουνε στα Άνω Ντιβανοχώρια και στη Λίμνη Ναυάρχου Λανπόρδα...

Υ.Γ.: για να λεμε και του στραβού το δίκιο, αν παράγγελνες εμφιαλωμένο νερό σε καφετέρια στο χρεώνανε περισσότερο από τον καφέ μερικές φορές. Αλλά είχες την επιλογή να μην πάρεις.

Το κομμάτι της εβδομάδας: Paco de Lucia - Entre dos aguas

Όχι που θα τη γλιτώνατε, τωρα που γύρισα από κει κάτω. Λοιπόν, αυτό είναι ένα από τα γνωστότερα κομμάτια του Πάκο ντε Λουσία, το Entre dos aguas (αν και ο de Lucía δεν είναι καταλανός, αλλά ανδαλουσιανός από το Cadiz).

Πάντα η κιθάρα μου άρεσε σαν ήχος. Η αλήθεια είναι ότι κάποτε δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός ότι ο πατέρας μου είχε φέρει από την Ισπανία κάποιο δίσκο του (ίσως να ήταν και κανένα grandes éxitos -- "μεγάλες επιτυχίες") γιατί τότε δεν άκουγα τέτοια είδη μουσικής.
Όμως, παρόλα αυτά, ακουγόταν στο σπίτι, και έτσι μάλλον κάτι έμεινε μέσα στο μυαλό μου. Το μόνο που θυμάμαι από τότε για τον Πάκο είναι βέβαια το ότι έπαιζε απίστευτα πράγματα στην κιθάρα, ακόμα και αν δεν θα καθόμουν να ακούσω για πολύ.

Έτσι λοιπόν το έχετε σήμερα εδώ στο Ζούπερμπλογκ.

Και δύο καλά από τις διακοπές

Καλή χρονιά!
Τι έφερε ο Άη Βασίλης; Εμένα πάντως μερικά GPF:

(Από το Ολυμπιακό στάδιο της Βαρκελώνης)

(Στο σιδηροδρομικό σταθμό Sants)