Το κομμάτι της εβδομάδας: Isaac Albéniz - Granada

Κάτι αρκετά κλασσικό αυτή την εβδομάδα στα charts του ZuperBlog, το "Granada" του Albéniz (δεξιά , φωτό του 1901) σε εκτέλεση από τον Andrés Segovia. To Granada ανήκει στην Suite Española, που είναι γραμμένη για πιάνο (ισως έχετε ακούσει από το ίδιο έργο το Asturias σε διαφήμιση αυτοκινήτου).
Τα κομμάτια αυτά είναι πιο γνωστά στους περισσότερους από τις διασκευές τους για κιθάρα, αφού τελικά η μεταγραφή τους για κιθάρα ήταν, νομίζω, τόσο επιτυχής που αν δεν το ήξερα, δεν θα καταλάβαινα ότι είναι κομμάτια για πιάνο.

Για όλα φταίει η ταινία Vicky Cristina Barcelona , βέβαια, που γενικώς αν και σαν ταινία δεν λέει και πολλά, έχει κάποια πολύ ωραία κομμάτια από νοτιοισπανούς κιθαρίστες στο OST (π.χ. "Entre dos aguas" του Paco de Lucia).

Ελπίζω να σας αρέσει όπως μου αρέσει κι εμένα.

Έλεος πια...

Τελικά τελευταία έχω γίνει πολύ γκρινιάρης και γερο-παράξενος. Απλά παρατηρώ συνεχώς τα πράγματα που δε μου αρέσουν γύρω μου και πλέον δεν τα κρατάω για τον εαυτό μου, αλλά διαμαρτύρομαι γι' αυτά.

Για παράδειγμα σήμερα, μιλούσα με μια συνάδελφο περι ανέμων και υδάτων. Περνώντας χτες το πρωί έξω από γνωστό μεγάλο μαγαζί μεγάλης σκανδιναβικής πολυεθνικής που πουλάει έπιπλα, είδε να σχηματίζεται μεγάλη ουρά από άτομα που περίμεναν να ΑΝΟΙΞΕΙ το μαγαζί. Το περίεργο είναι ότι το συγκεκριμένο κατάστημα δεν άνοιγε πριν τις 10 το πρωί και η ώρα ήταν 8.50!
Κι εδώ είναι το κλου της υπόθεσης: το μαγαζί σερβίρει πρωινό κάθε πρωί 9.00-10.30 και με 1.5 ευρώ είναι all-you-can-eat μπουφέ. Δε λέω, είναι σαν να σου δίνει πρωινό τσάμπα, αλλά να φας την κίνηση στο δρόμο και να περιμένεις και ουρά γι αυτό;

Αυτή η ιστορία μου θύμησε λίγο την ιστορία που έλεγε ο BpXpeR, όταν πλημμύρισε ο δρόμος με αυτοκίνητα μπροστά στο LIDL στην Ελευσίνα όταν πρωτοάνοιξε...

Ακατανόητα πραγματα; Η ακρίβεια ωθεί σε τέτοιες ακρότητες τον κόσμο; Μήπως εγώ κάνω κάποιο λάθος στην αντιμετώπιση της καθημερινότητας; Ίσως τελικά οι άνθρωποι να έχουν άλλες προτεραιότητες, π.χ. το πως θα γίνει να έχουν την τελευταία μόδα επίπλου στο σπίτι κι ας μην έχουν να φάνε;

Ότι κι αν από αυτά αληθεύει είναι γεγονός ότι εμένα δε θα πάψουν να με απωθούν τέτοιες συμπεριφορές μαζικής υστερίας.
---------------
UPDATE: αφού έγραψα το ποστ, μετά, διαβάζοντας το ποστ του φίλου bpxper διαπίστωσα ότι "όλοι τα ίδια λέγαμε, την ίδια αγάπη κλαίγαμε", αυτά που έγραψα έχουν άμεση σχέση με όσα περιγράφει εκεί.

Το κομμάτι της εβδομάδας: Kraftwerk - Spacelab

Χαιρετε. Αργήσαμε λιγάκι αυτή τη φορά, αλλά τι να κάνουμε. Λίγο η κούραση, λίγο η βαρεμάρα με εμπόδισαν να κάνω ένα ποστ της προκοπής.

Όπως ήταν φυσικό, μετά τον Jarre μόνο Kraftwerk θα μπορούσα να βάλω. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι από μουσικούς σαν αυτούς ξεκίνησε η ηλεκτρονική μουσική. Σε αυτό το κομμάτι του 1978 από το δίσκο Die Mensch-Maschine (ή The Man-Machine) μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι μοιάζει λίγο με trance, ένα είδος που εμφανίστηκε πολύ αργότερα. Οι Kraftwerk επηρέασαν είδη όπως το EBM, και επίσης την ελέκτρο-ποπ του 80.

Εκτός από το ότι τους θυμήθηκα λόγω του ποστ για τον Jarre, χτες άκουσα στο ραδιόφωνο μια σχετικά καινούρια εκδοχή του "Das Model" που είναι από τον ίδιο δίσκο με το Spacelab. Περιττό να πω ότι δε μου άρεσε η διασκευή.

To Spacelab , επίσης, μου φέρνει στο μυαλό την εποχή 12-13 χρόνια πριν, όταν άρχιζε στο ραδιόφωνο η εκπομπή του Γιώργου Σανιέ, για τους γνωρίζοντες, που ξεκινούσε πάντα με μουσικό σήμα αυτό το κομμάτι.

Τα λέμε στο επόμενο κομμάτι της εβδομάδας.

Το κομμάτι της εβδομάδας: Jean Michel Jarre - Oxygene 2

Κάτι από τα πολύ πολύ παλιά σήμερα, μια και κάθε μέρα με ξυπνάει το "Magnetic Fields 3" του ιδίου καλλιτέχνου.
Τον Jarre τον "ανακάλυψα" όταν ήμουν 12 χρονών. Τα πρώτα 2 CD που μου έκαναν τότε δώρο (είχε φέρει από το εξωτερικό ο πατέρας μου το πρώτο μας CD player) ήταν το "Images: The Best of Jean Michel Jarre" και το "Black Album" των Metallica. Και τα δύο τα είχα λιώσει στο παίξιμο. Μετά άρχισα να εμπλουτίζω τη συλλογή με κασσέτες, μεταξύ των οποίων ήταν το The Concerts In China , live του Jarre. Στο
live αυτό είχε παίξει και το Magnetic Fields 3 μεταξύ άλλων γνωστών κομματιών.
Ο JMJ ήταν γενικά πρωτοπόρος στην Electro synthpop και από τους πρώτους στην Ευρώπη που χρησιμοποίησαν synthesizers (είναι πιο παλιός και από τους Kraftwerk).Νομίζω ότι η πρώτη μου επαφή με ηλεκτρονική μουσική ήταν η μουσική του JMJ, μέχρι βέβαια που ανακάλυψα ότι υπήρχαν πολλά άλλα είδη τέτοιας μουσικής και κάποια στιγμή στράφηκα σε άλλα είδη μουσικής γενικά. Τελικά κάποιες μουσικές όμως είναι σταθερή αξία και από καιρό σε καιρό ξαναπαίρνουν τον έλεγχο των player μου.
Ελπίζω να έχετε την υπομονή να το δείτε όλο το κλιπ.

Υ.Γ. Το εξώφυλλο του δίσκου είναι εξαιρετικά επίκαιρο νομίζω.

Με έπεισε.

...και θα αρχίσω κικ μποξινκ από αύριο.
ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ. Μετά από αυτό , τα σποτάκια της Ν.Δ. για τις εκλογές φαντάζουν παιδικά.