Πως γίνεται η χρηματοδότηση των σχολείων

Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ένας διευθυντής για να φτιάξει το σχολείο του; Από ότι φαίνεται, πάρα πολύ μακριά.

Ένας διευθυντής Γυμνασίου με πολλή όρεξη για δουλεια και ακόμα περισσότερη επιμονή διορίζεται σε Λύκειο. Βλέπει το χάλι στο οποίο βρίσκεται το σχολείο γενικώς και αποφασίζει να βάλει μια τάξη. Μέσα σε 1 μήνα από τη μέρα που τον τοποθετούν έχει ήδη ξαναβάψει το σχολείο με προσωπική του εργασία, και έχει βάλει συνεργείο να τρίψει τα μάρμαρα του σχολείου.

Ταυτόχρονα κάνει κινήσεις και βρίσκει χρήματα από τη σχολική επιτροπή για να αγοράσει καινούριους υπολογιστές και άλλο εξοπλισμό για το σχολείο.

Στο μεταξύ στέλνει συνεχώς έγγραφα και παίρνει τηλέφωνα στο δήμο για να επιτρέψουν μερικές ακόμα επεμβάσεις στο κτίριο... π.χ. να φτιαχτει μια αίθουσα ακόμα, να διορθωθεί η χωροθέτηση των χώρων του γραφείου καθηγητών, να γίνει μόνωση στην ταράτσα για να μη στάζει και άλλα πολλά. Στο δήμο βέβαια τον αγνοούσαν συνεχώς, αλλά στο τέλος αναγκάστηκαν να εγκρίνουν εγγράφως τις εργασίες αυτές γιατί κατάλαβαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να παραιτηθεί. Λεφτά όμως... πουθενά... δεν του έδιναν. Μέχρι το τέλος Ιουλίου του 2008 δεν είχε δει φράγκο από το δήμο. Ξαφνικά, στις 8 Αυγούστου, μπαίνουν τα συνεργεία και δουλεύουν στο σχολείο.
Πως έγινε και βρήκε τα χρήματα;

Τα έβαλε από την τσέπη του!!!!!! 22000 ευρώ.

Σε κάποια φάση ο δήμος του πήρε μέχρι και το βιβλιάριο της σχολικής επιτροπής για να μην πάρει από εκεί τα χρήματα.
Από τοτε , του έλεγαν ότι θα πάρει τα χρήματα το Σεπτέμβρη, μετά τον Οκτώβρη, τον Νοέμβρη, το Γενάρη, κ.ο.κ. αλλά ακόμα φράγκο δεν είδε, μετά από 6 μήνες σχεδόν.
Να σημειωθεί ότι για μια μόνωση σε ταράτσα του σχολείου, 900τμ, κατάφερε να βρει τεχνίτες να το κάνουν με το ΥΠΟΤΡΙΠΛΑΣΙΟ κόστος από ότι ο δήμος κατάφερε να μονώσει μια ταράτσα 200τμ.

Αυτά. Να χαιρόμαστε την τοπική αυτοδιοίκηση που ψηφίζουμε.